The Art Of Letting Go

Chapter 10

'I try to forget you but my heart keeps on shouting your name, out loud, that i cannot remember a time i didn't hear it.'

________

KELAN

"Tapos ka na ba?" Tanong saakin ni Mama mula sa baba habang nasa kwarto ako at nag-aayos ng sarili. "Yes." Dali-daling sagot ko bago bumaba sa sala namin.

"Hmm bango ng anak ko ah." Papuri niya saakin na nginitian ko lang, naka-ayos na rin siya at aalis na lang kami.

Aalis kami para magpasukat ng damit ko sa graduation namin, in a few months im graduating in college.

"Ay kaloka mare, napaka-gwapo naman pala ng inaanak ko." Nakangiting sabi ng baklang nagsusukat nang makarating kami sa pwesto niya.

"Manang-mana sa ama!" Nakangiting aniya pa at natigilan na napatingin kay Mama. "Oh siya! Halika na ijo. Susukatan ka na nang mga kasama ko." Hinawakan niya ako palapit sa salamin.

Habang sinusukatan ako nang kasama siya ay nakita ko na nag-uusap sila ni Mama sa medyo may kalayuan at nagbubulungan. She looks frustrated and confused, hindi ko alam kung anong pinag-uusapan nila.

I wonder what they're talking about. Hindi ko alam kung ano but im curious with the look on my mother's face.

"Madam! Okay na to." Nakangiting sabi ng bakla na nagsukat saakin. Nilakihan pa niya ng mata si Mama bago lumapit sa pwesto ko at kinuha ang papel na pinagsulatan ng sukat ko.

"Perfecto ang katawan Mare." Baklang-bakla aniya pa nag-usap pa sila sandali bago kami umalis sa pwesto niya.

"Sino yun Ma?" Takang tanong ko habang kumakain kami sa Jollibee. "Kaibigan ko nung elementary." Maikling sagot ni Mama saakin.

I think their something bothering her na hindi ko rin alam kung ano iyon. Hindi ko na siya kinausap pa at kinulit hanggang sa mauwi kami. It went faster than i thought, wala nga atang dalawang oras nang makauwi rin kami kaagad.

Umakyat ako sa kwarto ko when I saw Chantal looks spacing out while looking outside her

Nakita ko mula sa bintana ng kwarto ko na nakatulala siya habang nakatingin sa labas ng bintana ng kwarto niya. She seems thinking to much na hindi ko rin alam kung ano.

Why do people look bother nowadays?

Nakatingin lang siya sa kawalan at malayo ang tingin habang magkalapit ang kamay na nakalagay sa bintana.

As much as i wanted to ask her what's wrong i control myself. Hinayaan ko lang na titigan siya habang wala siyang kamalay-malay. She look out of herself looking at nowhere.

Sumakay sa hangin ang buhok niya and look quite sad but still beautiful, hindi ako magsasawa na titigan siya mula sa malayo.

Why do i keep falling for her again and again? That no matter how much i try to forget her, I'll just find myself loving her again.

Gumalaw siya at napatingin sa gawi ko agad kong iniwas ang paningin ko sa kaniya at sumandal sa gilid ng bintana ko and calm myself on talking to her.

Kailangan ko siyang iwasan para mawala na ang nararamdaman ko sa kaniya. I cannot take the pain anymore.

Nasa ganon akong posisyon ng madako ang paningin ko sa smiley face na binigay saakin ni Wendy, naalala ko ang nangyari saamin bigla. Im trying to forget the kiss and making a distance to her kaso hindi ko magawa dahil parang wala lang sa kaniya iyon and act as if nothing happen that night.