𝐓𝐡𝐞 𝐂𝐡𝐚𝐢𝐧 #𝐓𝐘𝐒𝟐𝟎𝟐𝟏 [✔]

𝐗 𝟐𝟑 𝐗

Violeta Pov

Αισθάνομαι το κεφάλι μου βαρύ και τα βλέφαρά μου ακόμα πιο βαριά. Επίσης αισθάνομαι και κάτι ακόμα πιο βαρύ στην κοιλιά μου. Επίσης αισθάνομαι και....

Ωχου μας έπρηξες πρωινιάτικα με το τι αισθάνεσαι.

....και ΠΟΛΥ ωραία. Είναι ζεστά χουχουλιαστά, μυρωδάτα και... ασφαλές?

Εκτός βέβαια από το κεφάλι μου που είναι λες και το χτυπάνε με σφυρί θυμάμαι πολύ καλά ότι αυτό το άρωμα δεν είναι του Jordan.

Ανοίγω απότομα τα μάτια μου και μετά από ένα ωραιότατο τύφλωμα από το υπερβολικό φως και καμιά 35αρία φορές όπου τα ανοιγόκλεισα συνήθισα και επιτέλους είδα μπροστά μου.

Που να μην το έβλεπα αυτό.

Καλά δεν ήμουν όταν κοιμόμουν? Και αυτός δεν μπορούσε να κοιμόταν αντί να με κοιτάει? Και η γη δεν μπορούσε απλώς να ανοίξει και να με καταπιεί?

''Καλημέρα πριγκηπέσσα''

Λέει με αυτήν την βραχνή και κοιμισμένη φωνή του χωρίς να με αφήσει από την αγκαλιά του. Χωρίς να του πω τίποτα πετάγομαι από το κρεβάτι και τότε παρατηρώ τον εαυτό μου. Λοιπόν έχουμε και λέμε εγώ φοράω την μπλούζα του James με μόνο τα εσώρουχά μου από κάτω ενώ αυτός φοράει μόνο το μποξεράκι του. Παίρνω μια βαθιά ανάσα, κλείνω τα μάτια μου και προσπαθώ να καλμάρω τα νεύρα μου.

''ΤΙ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΝΩ ΕΓΩ ΕΔΩ?''

Του φωνάζω ενώ παράλληλα πιάνω το κεφάλι μου από το πόνο.

''Μωρό μου μην φωνάζεις. Ξάπλωσε και θα σου φέρω παυσίπονο για τον πονοκέφαλο και καφέ. Μετά ας με κράξεις όσο θέλεις. Είμαι διατεθειμένος να απαντήσω σε ότι ερωτήσεις έχεις''

Μου λέει ενώ με ξαπλώνει σιγά σιγά στο κρεβάτι και μου φτιάχνει το μαξιλάρι. Αφού φορέσει το παντελόνι του, φεύγει από το δωμάτιο και πηγαίνει μάλλον στην κουζίνα.

Πέφτω βαριά πίσω στα μαξιλάρια και προσπαθώ να βάλω σε μια σκέψη τις τάξεις μου.

Εε... να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου. Χριστέ μου τόσες που είναι μέχρι και τα λόγια μου μπερδεύω.

Ακούω βήματα και βλέπω τον για εμένα Έλληνα ημίθεο να μπαίνει μέσα στο δωμάτιο με ένα δίσκο με δύο κούπες, ένα ποτήρι νερό και δύο παυσίπονα.

Τα αφήνει επάνω στο κρεβάτι και μου κάνει νόημα με τα μάτια να πάρω το παυσίπονο. Αφού το καταπιώ και πιώ και λίγο νερό κάνει και αυτός ακριβώς το ίδιο πίνοντας από το ποτήρι όπου ήπια και εγώ κοιτάζοντάς με στα μάτια έντονα.

Δηλαδή τι? Τι θέλεις να δηλώσεις με αυτό τώρα?

Παίρνω την κούπα με τον καφέ στα χέρια μου και πίνω μια γουλιά αγνοώντας το ακόμα πιο έντονο βλέμμα του. Ύστερα από λίγο τον ρωτάω αυτό που με καίει εδώ και πόση ώρα.

''Γιατί βρίσκομαι εδώ?''

Αυτός αφήνει μια βαριά ανάσα να βγει από το στόμα του και αφού κλείσει για λίγα δευτερόλεπτα τα μάτια του προσπαθώντας μάλλον να συγκεντρωθεί μου απαντάει με ήρεμο τόνο.

''Γιατί πρέπει να σου εξηγήσω κάποια πράγματα χωρίς παρεμβολές από τρίτους, τέταρτους και δέκατους πέμπτους.''

Μου λέει και εγώ παραξενεύομαι. Τρίτους, τέταρτους και δέκατους πέμπτους? Και ύστερα τι δουλειά έχω εγώ να ξέρω τι κάνει αυτός στις βρωμοδουλειές του?

''Σε ακούω''

Του απαντάω τελικά. Μπορεί να μην με ενδιαφέρει τι κάνει όμως η απορία για τις εξηγήσεις του είναι βαθιά ριζωμένη μέσα μου. 

LilDevil