𝐓𝐡𝐞 𝐂𝐡𝐚𝐢𝐧 #𝐓𝐘𝐒𝟐𝟎𝟐𝟏 [✔]

𝐗 𝟒𝟑 𝐗

Violeta Pov

Τα μάτια μου πονάνε από το υπερβολικό φως. Βάζω τα χέρια μου μπροστά για να προστατευτώ και να μπορέσω να δω έστω και λίγο τι γίνεται. Όταν πλέον συνηθίσω λίγο παρατηρώ γύρω μου. Δεν βλέπω τίποτα άλλο πέρα από λευκό. ΠΟΛΥ λευκό.

''Violeta''

Ακούω μια γυναικεία γλυκιά φωνή να με φωνάζει από πίσω μου. Όμως δεν βλέπω κανέναν.

''Violeta''

Ξανακούω πάλι από πίσω μου αυτή τη φορά δυο αντρικές. Όμως πάλι δεν βλέπω κανέναν. Τι γίνεται?

''Violetaaaaaa''

Ακούω για τρίτη φορά δυο παιδικές φωνές να με φωνάζουν με χαρά. Έχω αρχίσει να φοβάμαι και να κοιτάω γύρω μου σαν τρελή για να δω ποιος με φωνάζει.

Ξαφνικά νιώθω ένα απαλό άγγιγμα στον ώμο μου και μια οικεία μυρωδιά να τρυπά τα ρουθούνια μου. Γυρνάω και τους βλέπω όλους εκεί να με κοιτάνε χαμογελαστοί.

Οι γονείς μου και τα αδέρφια μου. Αρά αυτό σημαίνει ότι.....

''Όχι Violeta δεν πέθανες, απλώς είσαι μεταξύ ζωής και θανάτου. Ξέρεις δεν χαιρόμαστε ιδιαίτερα που σε βλέπουμε από τώρα''

Μου λέει ο πατέρας μου καθώς έχει σταυρώσει τα χέρια του κάτω από το στήθος του και με κοιτάει αυστηρά. Αισθάνομαι σαν μικρό παιδάκι όπου έσπασε το βάζο της προ γιαγιάς του και τώρα το μαλώνουν.

Οι δίδυμες αδελφές μου τρέχουν κατά πάνω μου και με αγκαλιάζουν σφιχτά καθώς χαμογελάνε χαζοχαρούμενα.

''Που 'σαι ρε μικρό όνιον?''

(όνιον δεν εννοούμε το κρεμμύδι αλλά το ψώνιο στα αρχαία)

Ακούω τον αδερφό μου να λέει.

''Που 'σαι ρε μεγάλε Κέρβερε?''

Ναι γενικά είμασταν μια τρελή τρελή τρελή οικογένεια. Αγκαλιάζω και τους υπόλοιπους και ξαφνικά νιώθω ένα τεράστιο πόνο στο στήθος μου. Τι συμβαίνει?

''Καλή τύχη γλυκιά μου και να προσέχεις. Να σου ζήσει το αγοράκι''

Τους ακούω να μου λένε και τους βλέπω που εξαφανίζονται σιγά σιγά καθώς νιώθω άλλον έναν δυνατό πόνο στο στήθος μου. Κλείνω τα μάτια μου καθώς τον νιώθω να γίνεται όλο και μεγαλύτερος.

Όταν τα ξανανοίγω βρίσκομαι μέσα σε νερό. Το λευκό έχει εξαφανιστεί και έχει δώσει τη θέση του στο μπλε. Κάπου πιο πέρα διακρίνω μια φιγούρα. Κολυμπάω προς τα εκεί και βλέπω πως είμαι εγώ σε πιο νέα ηλικία.

Ξαφνικά όμως με βλέπω να χάνω όλο τον αέρα και να αρχίζω να πνίγομαι. Προσπαθώ να φτάσω μέχρι εκεί όμως ένα γυαλί με εμποδίζει. Βλέπω τον μικρότερο εαυτό μου να πνίγεται και εγώ ξεκινάω να χτυπάω με μανία το τζάμι για να σπάσει.

Όταν καταφέρνω να το σπάσω και να πιάσω τον μικρότερο εαυτό μου είναι πλέον αργά. Βυθιζόμαστε όλο και πιο κάτω στην μαύρη άβυσσο.

Cameron Pov

''Συγνώμη κύριε Dark όμως δεν τα κατάφερε. Κάναμε ότι μπορούσαμε''

''ΤΙ ΚΑΝΑΤΕ ΡΕ ΓΑΜΗΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΚΕΡΑΤΑ? ΑΡΧΙΔΙΑ ΚΑΝΑΤΕ. ΝΑ ΠΑΤΕ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΦΕΡΕΤΕ. ΕΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙ ΠΕΘΑΝΑΤΕ ΟΛΟΙ ΕΔΩ ΜΕΣΑ!''

Όχι, όχι, όχι δεν γίνεται αυτό. Δεν γίνεται το κοριτσάκι μου να με αφήσει. Δεν θα το δεχτώ ποτέ. Αυτός, αυτός ο μπάσταρδος φταίει.

Σηκώνομαι απότομα από την καρέκλα μου και φεύγω από το νοσοκομείο. Πηγαίνω στην αποθήκη και μπαίνω στο δωμάτιο όπου τον έχω κρεμασμένο ανάποδα. Κόβω τα σκοινιά και πέφτει με το σβέρκο κάτω. Ένα βογγητό πόνο ακούγεται και το ευχαριστιέμαι.

''Τι έγινε Dark? Πονάει? Πονάει?''

''Σκασμός Luciano. Σου υπόσχομαι ότι θα σε ξεκοιλιάσω και θα σε κρεμάσω ανάποδα στον πιο κεντρικό δρόμο με τα όργανά σου δίπλα. Θα σε σκοτώσω τιποτένιε μαλάκα. Τελευταία επιθυμία?''

''Άντε γαμήσου''

''Πίστεψέ με θα το κάνω και πολλές φορές''

Και με αυτό αρχίζει το μαρτύριό του και ευχαρίστησή μου. Σιγά σιγά και απολαυστικά. Τον ακούω να ουρλιάζει και αγαλλιάζει η ψυχή μου.

Ότι έκανε στο κοριτσάκι μου θα το ξεπληρώσει τώρα. Ότι δάκρυα και ότι απαίσιες σκέψεις θα εξαλειφθούν τώρα. Εκείνος ουρλιάζει από σωματικό πόνο, εγώ ουρλιάζω από ψυχικό πόνο και η Violeta χαροπαλεύει για τη ζωή της.

Ποιος είναι ο επόμενος που τη πλήγωσε είπαμε? Μέχρι να ξυπνήσει θα γίνω το τέρας πριν την γνωρίσω. Όποιος τόλμησε και της συμπεριφέρθηκε άσχημα έχει ήδη πεθάνει. Να μου το θυμηθείτε.

Όταν αγαπάς κάποιον κάνεις τα πάντα για εκείνον χωρίς να νοιάζεσαι για το ''τι θα πει ο κόσμος''.

Όταν αγαπάς κάποιον κάνεις τα πάντα για εκείνον χωρίς να σε ενδιαφέρει για το ''τι θα γίνει ύστερα''.

Όταν αγαπάς κάποιον τον αγαπάς με όλο σου το είναι.

LilDevil