The Living Fictions

Chapter 20

Chapter Twenty

Pagkatapos ng mahaba-habang usapan namin na iyon, ay kinatok kami ni Tita Aria para maghapunan. Bumaba na kami ni Arin matapos kong magbihis. Nanghiram lang ako sa kaniya ng t-shirt at shorts.

Nang makarating na kami sa hapag, naroon na si Tito Dave at pati na rin si Rianne. Sa aming magpipinsan, si Rianne talaga ang pinaka mahiyain. Minsan lamang siyang nakikipaghalubilo sa amin at napaka-tahimik pa.

Marami kaming pinag-usapan sa hapag dahil maraming kinwento si Tita Aria. Siya iyong uri ng tao na napaka enthusiastic talaga na para bang may gana talaga siya sa lahat. Hindi na talaga ako magtataka kung saan nagmana si Arin. Si Tito Dave naman, siya iyong mahilig magbiro at masasabi kong nagmana siguro sa kaniya si Kuya Vourne and Rianne? I don't know much about her.

That night, I feel so much at peace. I and Arin sleep late at that night. Nang mag-alas dose na ay saka palang namin napagdesisyunan na matulog kasi tinapos lang namin iyong bagong release na movie ngayon sa Netflix. Nauna nang matulog si Arin kaysa sa'kin kasi nag-CR pa ako saglit at nag-check pa ako sa mga socmed accounts ko.

Nang mapadpad ako sa aking Instagram, nakita kong may story si Ryden. I got curious so I clicked it without thinking twice. It was an annotated qoute from a book.

“She is like a book that I would never get tired of reading. All the words printed into her page are all beautiful. It may have sadness written but the beauty was still there. I'm like a curious reader when it comes to her. Everything that I've learn about her sinks in to my soul and it will forever stay there, fresh and alive just like the first time.”

Napaawang ng kaunti ang aking labi nang mabasa ang qoute na iyon. I'm not even sure which book it was. Pero ang isa pang bagay na nagpagising sa inaantok kong diwa ay ang caption na nilagay niya sa ibaba. ‘Aye love you.’

What was that?

Ipinagkibit-balikat ko nalang iyon at natulog nalang.

Nagdaan ang mga normal na araw na puro pag-aaral ang inaatupag ko. Napakabilis talaga lumipas ng mga buwan dahil malapit na naman ang aming exam para sa ikalawang markahan. Parang nag-time laps lang ang lahat ng weekend na dumaan. Ngayon palang ay napapagod na'ko sa tuwing iniisip ko na magrereview na naman ako.

“Ayun, oh! Aye, lapitan mo na dali!” palagi kong binababa ang kamay ni Arin na walang alinlangan na tinuturo si Ryden sa di kalayuan. Nandito kasi kami ngayon sa pathway ng field habang si Ryden ay nakaupo sa isa sa mga bench doon sa unahan.

“Tumahimik ka nga baka mahalata tayo, ano ka ba!” Pigil ko sa kaniya.

“Goodness, perfect timing na 'yan oh para magconfess. Sige ka mauunahan ka ng ibang haliparot diyan.” She grinned.

“Magco-confess nga ako pero hindi na muna ngayon okay!”

“Sinong magco-confess?"

Para akong nalagutan ng hininga ng marinig ang boses na iyon. Kilalang-kilala ko kung sino ang may-ari no'n! Saka ko lang narealize kung bakit nalapit kami sa kaniya, kanina pa pala ako tinutulak- tulak ni Arin patungo sa mismong harapan ni Ryden! Narinig niya kaya lahat? Sana naman hindi. Nakakahiya at hindi pa ako prepared!

Hindi ko nilingon si Ryden at para lang kaming estatwa ni Arin dito.

“Hoy, anong nangyari sa inyo?” Saka lang kami nagising ng tumayo si Ryden at humarap sa akin.

“U-Uh, nandoon sa kabila si Caerro, bye na, Aye! Hindi ka naman makaka relate sa fangirling life ko kaya diyan muna kayo ha! Mag talkie talkie nalang kayo ni Ryden!”