I Wanna Be Yours || L.S

Maskeli balo//11

*Flashback*

"Sikeyim bende mi sorun var!" diye şiddetle bağırdı Harry. İkimizde kendimizden geçmiştik ve deli gibi birbirimize bağırıp çağırıyorduk. Neden mi? Çok içimizde tutmuştuk çünkü. İkimizde birbirmizi kıskandırmak için elimizden geleni yapmıştık ve bu artık boka sarmıştı.ve şimdi de bunu kusuyorduk.

"İkimizde de sorun var! Sadece sana suç atmıyorum Harry neden sadece sana laf attığım kısımlara odaklanıyorsun?" diye sordum yüksek ama çağresiz sesimle.

"Bende sorun falan yok tamam mı? Bu durumda olma sebebimiz sensin. Bana New York'ta siktiğimin kızı karşısında hizmetci gibi davrandın. Liam ve Zayn'nin sarıldığını gördüğümde bana böyle şeyler veremeyeceğini söyledin. Bir sürü kişiyle flörtleştin. Sorun sende Louis!"

Histerik bir kahkaha attım, "Konser günü Charles ile flörtleştin. Üstüne gittin onunla bana inat öpüştün ve yatmak üzereydin. Bana her seferinde olumsuz tepki veren sensin. Ben deniyorum Harry,seninle tanıştığım günden beri kimseyle yatmadığımı biliyor musun? Bilmiyorsun. Sen görmüyorsun,senin için yaptıklarımı görmüyorsun. Sen sadece kendini düşünüyorsun. Nankörsün Harry!"

"Sen de dengesizin tekisin! Bir öylesin bir böylesin çok sıkıldım. Kafamı karıştırmaktan başka bir sik yaptığın yok. Senin kadar bende çabalıyorum Louis,sen görüyor musun? Hayır! Nankör olan sensin!"

Evin ortasında birbirimize nefret kusuyorduk. Bunu yapmaktan nefret etsek bile tutamıyorduk artık. Dayanamıyorduk. Çok yorulmuştu, çok yorulmuştum. Bence artık ara vermemiz gerekiyordu.

Derin bir nefes alıp sesimi alçattım, "Harry,bence bir süre konuşmamamız gerekiyor. Bence fazla yorulduk. Birbirimize zarar vermekten başka bir şey yapmıyoruz. Ara vermeliyiz."

Dolmaya başlayan gözlerini benden kaçırırken ona sıkı sıkı sarılmak istiyordum. Ama böyle olması gerekiyordu, ikimizinde dinlenip doğru düzgün bir şekilde düşünmesi gerekiyordu. Bunu ikimizin iyiliği için yapıyordum.

"Bizim aramız mı var Louis de ara veriyoruz?" bunu demesiyle kalbime bir alev topu düşmüştü. İlk elime gelen şeyi aldım ve duvara sertçe fırlattım. Cam bardak yerde tuz buz olurken Harry tepkisiz kalmıştı.

"Hep bunu yapıyorsun! Her kavgamızdan sonra sanki hiçbir şey yaşamamışız gibi davranıyorsun. Bu kadar önem vermiyorsun işte Harry. Aramızda bir şey olmasaydı şuan bu durumda olur muyduk? İşte sen böylesin! Olaylardan kaçmak için aramızda bir bağ yokmuş gibi gösterip beni susturmaya çalışıyorsun. Ama bu sefer öyle olmayacak!" dedim ve ona bir adım attıp konuşmaya devam ettim:

"Ama haklısın,aramızda bir şey yok. Artık."

*Flashback end*

Bu olayın üzerinden iki hafta geçmişti ve Harry ile birbirimizi hiçbir şekilde görmemiştik. Liam bu olayı öğrendikten sonra evime gelip Harry'i üzmeye hakkımın olmadığını söylemişti. Peki ben? Ben üzülmeyi mi hak ediyordum? Neden kimse benim hislerimi önemsemiyordu? Bu kadar değersiz biri miyim gerçekten? Sikeyim berbat bir durumdayım.
İki haftada ağzıma sadece üç lokma girmiştir, iştahım yoktu. Niall ve Zayn yanımda olmalarına rağmen bana hak verdikleri söylenemezdi. Daha benden dinlememişlerdi birde. Sadece Harry'i dinlemişlerdi. Benim düşüncelerim onlar için çöptü çünkü. İki haftadır kimse tarafından dinlenmeyip psikolojik şiddete maruz kalıyordum. Kimse fark etmiyordu ama karşılarında eriyip gidiyordum. Bunu bana yapan da onlardı. Onlar beni bitiriyordu. Sadece benim hatam varmış gibi davranılıyordu, ama bilmiyorlardı ki Harry ne yaptıysa bende onu yaptım. Bu yaptığımı doğru bulmuyorum evet, ama tek yapan ben değilim. Bunları yaparak kendimi koruyabileceğimi düşündüm. Yanılmışım. Ama olan oldu ve sikeyim bunu geri alma gibi bir durumum yok. Aynı şekilde Harry'nin de yok. Harry gözlerimin içine baka baka başkası ile flört edip öpüşürken de suçlu ben miydim? Her kavgamızdan sonra üzerine basa basa beni sevmediğini söyleyen kişi ben miydim? Hayır. Ama yine suçlu Louis değil mi? Tüm suçlar Louis'nin. Louis Üzmüştür, Louis kırmıştır, Louis ağlatmıştır. Louis.Louis.Louis. Dünyaya gelmem hata sanırım? Artık öyle düşünmeye başladım. Artık öyle bir noktaya geldim ki ister istemez kendimi suçlu sanmaya başladım. Beni buna sürüklüyorlar. Dediğim gibi, karşılarında eriyip bitiyorum ama görmüyorlar. Bağırıp çağırmak istiyorum, içindeki acıyı, öfkeyi her şeyi dışarıya püskürtmek istiyorum. İçime atmaktan çok yoruldum.