117. Zatańczmy.

29 14 4
                                    

Tańczę w ciemności sam,
udając, że jest dobrze.
Gubię się przy każdym kroku,
nie idzie mi dobrze.

Moich bliskich tu nie ma,
nikt nie daje mi lekcji.
Nie uczę się na błędach,
jestem bezużyteczny.

Jeśli to czytasz przyjdź do mnie,
podaj rękę i zatańczmy.
Naucz mnie cieszyć się każdym krokiem,
jakby miał być ostatnim.

Chłód Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu