127. Istotka.

27 11 4
                                    

Jest smutna, bo sama,
płaczę, bo niekochana.
Nie chce być na tym świecie,
śmierć ma w planach.

Niewinna i słodka,
nieśmiała istotka.
Piękna na zewnątrz,
wewnątrz bardzo zniszczona.

Nikt jej nie pomaga,
bo nikomu nie mówi.
Skutecznie ukrywa ból,
woli w sobie go dusić.

Chłód Where stories live. Discover now