Sürpriz Yumurtadan Çıkar Gibi

♡ 14 ♡

"Yiğit bu uçağın bütün koltukları neden boş? Ay yoksa babam Şeyma Subaşı'nın sevgilisi gibi özel uçak bulamayınca bu uçağın bütün koltuklarını satın mı aldı? " Yiğit dediğime kahkaha atmaya başlarken senarist Uzay bana cevap verdi.

"Biz uçağa erken geldik. Bak orda ki otobüs gibi şeyle geliyorlar." sanırsın dolmuşa biniyoruz bu nedir ya?

"Bildiğime göre herkes aynanda geliyor ama. Hem ben sana sormamıştım." Uzay'ın yüzü düşerken Yiğit sonunda kahkahasını durdurup konuştu.

"Abla babamlar şirkette çalıştığı için düşmanları falan oluyor. O otobüs gibi şeyde de süikast olması çok yüksek. O yüzden biz erken geldik." sanırsın cumhur başkanı bir babam var.

"Bekleme yapma ticarii. Gülbeyaz yanını ayır oraya ben oturacağım." evet abim de geldi. Abimin Samsun'da işi varmış dedi beraber gidelim. Bende gel bakalım izin veriyorum dedim. O da kafama şaplak atmıştı. Neyse. 

"Abla diğer yanına da ben oturucağım." Yiğit'e tam tamam diyecektim ki Selim abi atıldı.

"Hooop öyle kafanıza göre oturamıyorsunuz. Alın bakayım elinize biletlerinizi. Bakın nereye oturduğunuzu." abim ve Yiğit söylenerek biletlerine baktılar. Bende biletime bakıp yerime oturdum.

Bir yanıma Ozan abi otururken diğer yanıma abim oturdu. Uçakta olmasak kalkıp göbek atardı abim beraber oturduğumuz için ama malum durumlar.

"Gülbeyaz biraz konuşalım mı?" aha ciddili bir konuşma geliyor.

"Konuşalım ama konuşmasak da olur ya. Bence konuşmayalım. Evet evet konuşmayalım. Sen bir şeyler yap bende uyuyayım. " abime sırtımı dönüp uyuyacaktım ki abim izin vermeyip konuştu.

"Gülbeyaz'ım artık bir şeyleri ciddiye alman lazım. Ne kadar böyle kaçıcaksın gerçeklerden?" abi niye hatırlatıyorsun ya?

"Kaçabildiğim kadar kaçıcağım abi. Eğer bir şeyleri ciddiye alsaydım şuan bu durumda olmazdım. Muhtemelen yorganımın altında çikolata krizi geçiriyor olurdum. Bırakta kaçabildiğim yere kadar kaçayım." abim bir şey demeyip bana sıkıca sarıldı.

"Tamam güzelim. Ben hep senin yanında olacağım." abimi öpüp yerime geri yerleştim. Aklıma Buraklar gelince hemen onları aradım. Uçak kalkmamıştı daha zaten.

'' Alo alooooo sana alo diyorum beni duymuyor musun? Telefona cevap ver artık sevmiyor musun''  Burak'ın zil sesini duymamla hemen koltuktan kalkıp etrafa bakmaya başladım. Sesin geldiği yeri bulduktan sonra abimi eze eze koltuktan kalkıp Burak'ın yanına gittim.

'' Burak sen napıyorsun burda? Yoksa sonun da evi terk etme eylemini harekete mi geçirdin? Yol yakınken geri dön kardeşim seni de beni de yakarlar'' yapma Burak... yanarız.''

'' Ya ne diyorsun kızım? Bak Buğra ve annemler de burada. Kaçtığımız falan yok ayrıca. Asıl sen mi kaçmaya karar verdin? Bizi nasıl bırakmayı düşünürsün? Bizi bizi kardeşlerini.''

Burak'ın kafasına vurup konuşmaya başladım. '' Memlekete gidiyoruz biz. Size de haber vermeyi unutmuştum. Burak'ı bir arayayım dedim bir baktım uçakta Burak'ın telefonu çalıyor. Bende bakmaya karar verdim ve buradayım.'' 

Burak sırıtarak cevap verdi.'' Kıskanç kekim de gelmemiş buradayken seninle doya doya vakit geçiririz.'' Burak'a tam cevap verecektim ki geriye çekildim.