Gülümser misin?

16: "Korku"

Elimi öyle bir kavramıştı ki,hiç bırakmak istemiyormuş sonsuza kadar tutmak istiyormuş gibi tutuyordu.

Mucizenin anlatımıyla:

Gözlerimi açtığımda hala Karan'nın göğsündeydim.Ne ara uyuya kaldık burda hatırlamıyorum bile en son Karan bana çoçukluk anılarını anlatıyordu.

Gökyüzü kararmış etrafı ay ışığından başka bir şey aydınlatmıyordu.Başımı kaldırıp Karan'a baktığımda uyuduğunu gördüm.Yavaşça yanağını okşamaya başladım.

Çok aşıktım ona,ve gün geçtikçe aşkım büyüyürdu.

Biraz yanaşıp yanağına küçücük bir öpücük bıraktım "Seni seviyorum."

Yanağını hala okşarken onu uyandırmaya çalıştım "Karan..Karan uyan." kaşlarımı çatarak onu dürttüm "Karan!Karan Uyansana!"

Korkuyla dolu gözlerimi yüzünde gezindirdim "Karan lütfen uyan!" nabzına baktığında atmadığını görünce hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.

Hızla telefonumu çıkarıp Hastane arabası çağırdım.Çok zor çekiyordu telefon ama derdimi anlatabilmiştim.

"Tamam korkma Karan şimdi gelicekler seni iyileştirecekler tamam mı?Ben yanındayım,seni çok seviyorum hiç bir şey olmayacak."

Başımı göğsüne koydum "Hiç bir şey olmayacak." duyduğum siren sesleriyle Hızla ayağa kalktım.Karan'ı sedyeye aldıklarında bende ambulansa bindim ve onun elini tuttum.Sımsıkı bir şekilde hiç bırakmadım.

Hastaneye gelince Karanı apar topar götürdüler.Göz yaşları içinde yere çöküp ağlamaya başladım.

"Karan ne olur beni bırakma." diye mırıldandım.Koridordan bir ses yükselince oraya baktım "Mucize!" Kiraz ve Kasım yanıma geldi.

Kiraz hemen önüme çömelip yüzümü avuçlarının arasına aldı "Birtanem tamam ağlama her şey iyi olucak." korkuyla Kiraz'a baktım "Gitmez değil mi?Bırakmaz beni?" Kiraz başıma uzun bir öpücük bıraktı "Bırakmicak."

****

Oturmuş hala beklerken bir doktor yanımıza geldi "Karan bey uyandı normal odaya aldık tek tek görebilirsiniz." sevinçle Kiraz'a sarıldım.Kasım da gülümsüyordu.

Beraber odanın önüne gittik "Mucize hadi sen gir." dedi Kasım "Emin misin?" Kasım başıyla onaylayınca derin bir nefes alıp kapıyı açtım ve içeri girdim.

Karanın bakışları beni bulunca dolu gözlerle yanına koşup kollarımı boynuna doladım "Çok korktum." dedim yine dayanamayıp ağlarken.

Karan kollarını bana sardı "İyiyim." biraz geri çekilip gözlerine baktım "Gerçekten mi?" gülümsedi "Gerçekten."

Yüzünü avuçlarımın arasına alıp yanağına ard arda öpücükler bıraktım "Eğer sana bir şey olsaydı aklımı oynatırdım."

Karan beni göğsüne doğru yatırdı "Hiç bir şey olmadı ama Güzelim bak iyiyim." burnumu çektim ve Karanın kalbini dinledim "Karan bir daha bana bu korkuyu yaşatma ne olur."

Anlıma uzun bir öpücük bıraktı "Yaşatamam zaten haplarımı almaya unuttuğum için olmuş." başımı kaldırdım "Sana her gün mesaj atıcağım artık haplarını aldın mı diye!Aklımı oynatıyordum."

Saçımı okşadı "Bu kadar çok mu seviyorsun beni?" ayakkabılarımı çıkarıp yanına yattıp,başımı yine göğsüne koyup başımla onayladım.Şu an gözlerine baksam utancımdan bayılırdım herhalde.