Till The End

19 ~•-.•~

Zawgyi

ကမ္းစပ္ေရာက္တဲ႕အခ်ိန္မွာ မိုးကေတာ္ေတာ္ခ်ဳပ္ေနျပီျဖစ္လို႕ Xiao Zhan ကို ရွာဖို႕လုပ္ရတယ္။ အိပ္ကပ္ထဲကံေကာင္းေထာက္မစြာ အေကာင္းအတိုင္းက်န္တဲ႕ မီးျခစ္ကို ပလတ္စတစ္အိတ္ထဲက ထုတ္ကာ မီးတုပ္အျမန္လုပ္ျပီး လူေပ်ာက္ရွာပံုေတာ္ဖြင့္ရတယ္။

ေျခေထာက္ကလည္း နာေနလို႕ လိုသေလာက္မသြားနိုင္ျဖစ္ေနတယ္။ သြားေနရင္း မီးေရာင္ပ်ပ်ျမင္ရတဲ႕အခါ မီးလင္းတဲ႕ေနရာကို အျမန္သြားရတယ္။

သူရွာေနတဲ႕ အေကာင္ေပါက္ေလးက အပင္ျကီးေအာက္မွာ မိုးေတြတစ္ကိုယ္လံုးရႊဲစိုကာ ဖုန္မီးေလးဖြင့္ျပီးထိုင္ငိုေနတယ္။ ဖုန္းကိုေတာ့ သစ္ရြက္ဖားဖားျကီးနဲ႕ မိုးေရစိုမွာစိုးလို႕ အုပ္ထားတယ္။ လူကေတာ့ ေျကာင္ေပါက္ေလး ေရစိုထားသလို ျဖစ္ေနျပီ။ အနားကို လူေရာက္ေနတာေတာင္ မသိတာျဖစ္တယ္။ သူသိတာေပါ့ ဒီေကာင္ေလး အားငယ္ျပီး ေျကာက္ေနမွာ အဲ႕ဒါေျကာင့္ သူအသက္စြန္႕လာခဲ႕တာ။

'အားက်န္႕'

'ဟင္! Leader'

အသံျကားျကားခ်င္း အငိုရပ္ကာ လွည့္ျကည့္လာျပီး ဖုန္းကို လႊတ္ခ်ကာ သူ႕ရင္ခြင္ထဲေျပးဝင္ျပီး က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဖက္ထားတယ္။

'Leader အဟင့္'

စကားေတာင္ မေျပာနိုင္ေတာ့ပဲ ရွိုက္ျကီးတငင္ငိုေနတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေျကာက္ေနရွာမလဲ။

'အင္း ကိုယ္ေရာက္ျပီ ကိုယ္ေရာက္ျပီ'

အားငယ္တာေတြေပ်ာက္ေအာင္ တစ္ကိုယ္လံုးကို သူ႕ရင္ခြင္ထဲေရာက္နိုင္သမ်ွေရာက္ေအာင္ နစ္ေနေအာင္ ဖက္ထားလိုက္တယ္။

'ကိုယ္ေရာက္ျပီ'

မိုးက အရမ္းမသည္းပဲ ခနတာ ရြာလို႕ပဲေတာ္ ပါေသးတယ္။ သူကအေျကာင္းမဟုတ္ေပမယ့္ အမိုးမရွိအကာမရွိတဲ႕ ဒီေနရာမွာ ဒီေကာင္ေလး မိုးထပ္မိမွာပဲစိုးတယ္။

အားရေအာင္ငိုျပီးေတာ့ သူ႕ကိုေမာ့ျကည့္လာတဲ႕ အေကာင္ငယ္ေလးက နွာဖ်ားေလးေတြရဲျပီး မ်က္လံုးေတြေတာင္ရဲ တက္ေနတယ္။

ပါးေပၚက မ်က္ရည္ေတြကိုလက္မနဲ႕ သုတ္ေပးေတာ့ ျငိမ္ေနပါတယ္။