SINAG (De Silva Sisters Series #1)

outro

Epilogue.

if you've reached this far My gratitude knows no bounds. As an lazy author I didn't really anticipate that I'll be able to finish this story. My outside life is chaotic and me in myself i have so many responsibilities though who knew about the future. Anyway, I hope you've grasp the lesson I've indoctrinated. For me this is a smooth sailing story. (This is also my first ever completed story) this is an true example of long story short lol. This may be a short story but I hope the lesson crept on your heart.

Always shine in every aspect. Show them the real you. And especially find the silver lining in any gloaming circumstances. I hope just like Sinag you'll shine after the pain.

You've finally reached the end. Enormous Gratitude to all see you again in my next stories. RaR 🐯!
                    

           Present day

Sa mga nag daang araw, linggo, buwan, taon iginugol ko ang atensyon ko sa pag-aaral at pamilya ko. I studied in UP. Habang nag-aaral ako nabalitaan ko na naging magkasintahan nga silang dalawa. I was also informed na pumasok sa mundo ng showbiz si Daphne matapos manganak. Natanggap siya agad kahit na May anak na siya dahil sa kaniyang angking ganda.

-

Noong isang Linggo lang namin na balitaan ang engagement ng dalawa. They're happy, me either. The past was buried deep down along with my hatred. The past was now part of the past.

I smiled again. "Well... Daphne was a transferee back then while Gustave was the typical boy who likes new girl. Nagkamabutihan sila at kalaunan nag naging sila. That's all I knew" I glanced at Daphne and Gustave, both of them look stiff and tense to ease their mind I gave them one small genuine smile to assure them. When I wandered my eyes halos lahat ng batchmates namin ay nakatingin sa akin. I glanced back at the reporter. "That's my version and trust me everyone in this room has their own version. Excuse me" I politely exited.

"Ayos ka lang ba talaga?" Thelma asked when I arrived at our table.

"Why wouldn't I?"

"Edi ikaw na ang Naka move on" umirap ito ng mahina akong natawa.

Nagpatuloy kami sa masayang party. Iniwan ako ni Thelma noong siya naman ang ininterview.

"Can I ask you for a dance?" Napaangat ako ng tingin sa pamilyar na nag salita.

Noong mag tama ang aming mga mata  isang ngiti ang sumilay sa aking labi. Inabot ko ang nakalahad niyang kamay. "Of course"

Ramdam ko ang mga titig sa amin noong pumwesto kami sa gitna. "I'm so glad na napatawad mo na ako"

My heart felt as light as a feather. "Ang kasalanan ay dapat pinapatawad"

"You're still the old Sinag that I knew"

"Don't use old, nakakatanda" we laughed.

"How have you been?"

"Glad so far, congrats on your engagement by the way"

"Thank you" isang halik sa palad ang iniwan ni Gustave bago niya ako ibinalik sa aking kinauupuan. "Hope we can have some coffee sometimes"

"Of course. Wag lang tayong mag reminisce" he laughed before returning to his seat along with his Fiancee.

-

Pagod pero masaya akong umuwi. Sa wakas pagkatapos ng ilang taon natapos na rin ang gusot sa amin.

When I was drinking water my phone beeped. Noong nakita ko kong sino ang nag text galing iyon sa hindi registered number pero kalaunan nalaman ko rin kong kanino iyon galing dahil May pangalan sa mensahe.

From: Unknown number
       

Hey this is Daphne, sorry kung hindi ako nakalapit kanina nahihiya parin kasi ako but anyway I'm just thankful dahil sa ginawa mo.

Niregester ko muna ang number bago May ngiti sa labing nag reply.

To: Daphne.

It's okay, kumain nalang kayo sa cafe ko pag nag opening ako, isama niyo narin ang baby niyo that'll make me smile. aasahan ko kayo ha :)

Hindi ko inaasahan na mag rereply siya.

From: Daphne.

Count us in ;>

Hindi na ako nagreply at nagbihis na para matulog. Nakaplano na sasama ako sa outing ng pamilya bukas kaya hinanda ko muna ang mga gamit ko bago tuluyang natulog.

When the sun rises binulabog agad ako ni Dwight. She keeps on insisting na bilisan ko raw.

Sa airport kaming lahat nag kita. I felt out of place nang makita kong lahat sila ay May kasamang lalaki. Ako tuloy ang na hot seat dahil ako ang walang boyfriend kahit na ako ang pangalawang panganay.

Akala ko kung saan kami pupunta sa Batanes lang pala. It's my second time simula noong nag break kami ni Gustave.

Noong una kong balik rito noong mag break kami hindi ko pa kaya ang bumalik sa mga lugar na napuntahan namin noon pero ngayon tawa nalang ang nagagawa ko ng maalala ang mga ginagawa namin noon.

Mga usual na ginagawa sa outing ang ginawa namin. Talagang nakatulong sa akin ang outing na iyon.

Noong bumalik kami sa Manila mas naging masaya ako nang matapos na ang Cafe ko.

-

"Good morning, welcome to SL cafe" bati ko ng tumunog ang chime senyales na may mga pumasok.

"Hey!" Nagulat ako sa pamilyar na boses na iyon.

"Daphne! Gustave!" Pinunasan ko ang kamay ko sabay lapit sa kanila. "Hi" lumuhod ako sa anak nila. "What's your name?"

"Answer her baby" si Daphne.

"Hi I'm GP."

"How old are you?"

"Six" natawa ako ng ipasok niya ang kamay niya sa bibig niya.

"Upo kayo. Here's our menu" natigil ako sa pagsasalita ng marinig ko ang pag ring ng cellphone ko. "Wait I'll just take the call" umalis ako papunta sa counter ng tumango si Daphne.

"SL cafe, how May I help you?" I answered the phone.

"Huhulaan ko Sinag andyan iyong Daphneng iyan" natawa ako dahil sa sarkastikong salubong sa akin ni Thelma.

"Can we please stop arguing about this topic Thelma?"

"Sheesh. Alright bahala ka na sa buhay mo basta dalhan mo ako ng cupcake pagbibisita ka dito mamaya ha. Damihan mo ah kundi friendship over na talaga tayo!"

I laughed once again. "Oo na, nagsisimula na nanaman iyang mood swings mo"

"Bye biatch"

"Bye"

When she hanged up the phone I can't help but to stare at Daphne and Gustave's little family.

May mga bagay talaga na hindi nakatandhaan sa atin gaano man natin pilitin. Kagaya na lamang ng sa akin siya nangako pero sa iba niya tinupad.

This may not be a happy ending but I guess this is my story should be.

We lived happily but this time individually.

Because always remember never chase love, if it's meant to be, then it'll be.