• 𝐈 𝐭 𝐚 𝐟 𝐮 𝐬 𝐡 𝐢 • 𝑶𝒉 𝒃𝒐𝒚 𝒊𝒕'𝒔 𝒚𝒐𝒖.

II

"Seni burda sık sık görüyorum. Nerde kalıyorsun?"

Yuuji ve Megumi uzun bir süre sohbet etmişlerdi. Hava iyice kararmıştı.

"Ben aslında yurtda kalıyordum ama 18 yaşıma basmıştım ve zaten yurtdaki bazı çocuklardan rahatsız olduğum için ayrıldım. Biraz arkadaşımda idare ettim sonra da burda bir sığınak bularak bir süre bir iş bulana kadar yaşamaya karar verdim."

Megumi bir soru daha sormaya karar vermişti.

"Daha bir iş bulamadın mı?"

Yuuji buna mutlu olmadığı halde yüzündeki buruk gülümseme halen yüzünde takılı kalmıştı.

"Dün güzel bir iş bulmuştum aslında ama... kovuldum."

"Oh şey senin adına üzüldüm..."

Aslında Megumi üzgün değildi. Çünkü aklında bir teklif vardı ama bunu nasıl söyleyeceğini bir türlü bilemiyordu. Çocuğu daha da iyi tanımak istiyordu bu yüzden şimdilik içinde saklaması gerekiyordu.

"Neyse ben en iyisi gideyim. Saat bayağa geç oldu." İtadori ayağa kalkarak Megumi'nin elinden tutup kalkmasına yardımcı olmuştu.

İkiside vedalaşıp gitmişlerdi. Yuuji sığınağın içine girdi ve ileriki günlerde yeni edindiği arkadaşı ile konuşmayı sabırsızlıkla bekliyordu.

...

Ertesi gün, 12:10

"Hey Yuuji hangisinden istiyorsun?"

Nobara işaret parmağı ile dondurmaları gösterdi.

"Ah sana zahmet olmasın, ben istemiyorum."

Yuuji parası olmadığı için utanmış en iyi arkadaşından bir şey istemiyordu.

"Hadi ama! Bu seferlik benden olsun."

Yuuji düşünür gibi yaptı. Aslında karar veremiyordu çünkü tüm aromaları severdi.

"Uhm sen seç."

Nobara, Yuuji'ye ve kendisine dondurmalarını ödemişti.
Yuuji teşekkür ederek kıza sıkıca sarılmıştı.

"Tamam anladık mutlusun şimdi beni bırak"

İtadori hızlıca kızdan ayrıldı ve dondurmasını yemeye başladı.

Yürüyüp sohbet ettiler ve en sonda kendilerini denizin kenarında bulmuşlardı. Bir taşın üstüne oturup son parça külahlarını bitirmişlerdi.

"Burada bir yerlerde kalıyordun değil mi?"

Yuuji işaret parmağını bir ötedeki sığınağına yönlendirmişti.
Nobara, Yuujinin kaldığı yerin ne kadar küçük olduğunu öğrenince şaşırmıştı.

"Hah? Sen nasıl o kadar minicik bir yerde kalabiliyorsun öyle!"

İtadori omuz silkmişti.

"İdare eder işte."

"Hemen bir iş bulmalısın Yuuji!"

Nobara endişeli bakışlarıyla sığınağın oraya bakmaya devam ediyordu.
Yuuji bundan rahatsız olmaya başlamıştı.

"Nobara endişelenmene gerek yok. İyi olacağım."

Nobara inanmayan bakışlarıyla önüne döndü.

Bir an ikiside sessizliğe bürünmüş arkadan ayak seslerine kulak misafiri olmuşlardı.

Yuuji kimin olduğunu tahmin edebiliyordu.

"Megumi! Yine geldin!"

Yuuji çocuk gibi mutlu olup arkadaşına doğru koşmaya başladı ve kolunu açmış nerdeyse sarılacaktı.

"Rahatsız ediyorum galiba. Ben en iyisi sonra geliyim." Dedi çocuk kıza doğru bakarken.

Nobara çocuğu süzmüş bakışlar atıp kızgın kızgın bakıyordu.
Sanki daha önce tanışıyorlarmış gibi.

"Yok yok sende aramıza gel. Hem tanışmış olursunuz!"

Nobara zor da olsa Megumi ile sohbet etmeye başlamıştı. Bunu gören Yuuji mutlu olmuştu tabii.

"Ne yani sen bir şirkette mi çalışıyorsun!"

Nobara şok olmuş bir şekilde gence doğru bakıyordu.

"Bu kadar genç birinin bir şirkette çalışması çok havalı bir şey" dedi yuuji heyecanlı bir tavırla.

"Evet zaten şirket benim yakın bir hocamın oluyor"

Bu sefer Nobara ile beraber Yuuji de şaşırmıştı.

"Ah bunu bilmiyordum. Çok havalı!"
Dedi Yuuji heyecanlı bir şekilde.

Biraz daha konuştuktan sonra üç genç iyi anlaşmışlardı. Nobara evine doğru gitmesinin gerektiğini söyleyince vedalaşıp iki çocuktan ayrılıp eve doğru yol aldı.

Yuuji ve Megumi ise halen sohbet edip deniz esintisinin keyfini çıkartıyorlardı.

"Hey İtadori. Sana bir şey teklif edicektim aslında..."

Devam edecek >>
Oy atmayı unutmayın <3