• 𝐈 𝐭 𝐚 𝐟 𝐮 𝐬 𝐡 𝐢 • 𝑶𝒉 𝒃𝒐𝒚 𝒊𝒕'𝒔 𝒚𝒐𝒖.

VI

14:13

"Eşyalarım bu eve bence çok iyi uyar değil mi?"

Megumi ve Yuuji yeni ev için bazı eşyalar bakıyorlardı. Artık Yuuji'nin iyi bir miktar parası vardı.

"Peki o zaman bunları ödemeye gidiyorum ben. Sen istersen dışarda bekle."

Megumi yavaş adımlarla dışarıda bekliyordu. İşten yeni çıkmışlardı ve dün anlaştıkları gibi Yuuji'nin evi için bir kaç eşya alıcaklardı.

Yuuji'nin işi bittiğinde birlikte eve doğru yürüyorlardı. İkiside sessizleşmişlerdi. Arkalarından kısa sıkı mayolu bir kız geçiyordu yanlarından. Saçları up uzun kahverengi tonlarındaydı ve güneş o saçları sarılaştırıyormuş gibi parıldıyordu. Kız iki gencin önünden geçtiğinde Yuuji biraz gerilmişti ve Megumi bunu fark edip morali bozulmuştu. Yuuji neden öyle sırıtıp duruyordu ki? 
Sonunda sessizliği bozan Megumi olmuştu.

"İtadori, sen böyle kızlardan hoşlanıyorsun galiba"

Yuuji bu soru ile üzülmüştü.

"Ha- hayır tabiikide onlar kim ki?"
Gergin bir gülümseme belirmişti yüzünde.

Megumi gözlerini devirdi.

"Bir şey mi oldu Fushiguro?"

Fushiguro derin bir nefes vererek bir şey demedi.

İkiside sessizleşti ve eve doğru yol aldılar.
Yuuji yeni evine eşyalarını koyuyordu. Koltuk takımı ve televizyon da akşama gelecekti.

"Bu çerçeveye üçümüzün resmini asıcam."

Yuuji elindeki çerçeveyi alarak önceden çaktığı çiviye doğru astı.

"Neyse ben eve gidiyorum."

Yuuji üzgün bir sesle seslendi.
"Hey neden bende kalmıyorsun? Hem güzel olmaz mı?"

Megumi bıkkınlıkla nefes verdi.

"Yatağın bile yok İtadori."

Yuuji'nin yüzü düşmüştü ama sonra toparladı.

"Ama bir gün benim evimde kalacaksın tamam mı!"

Megumi kapıya doğru yürüdü.

"Bakarız" dedi Megumi ve Yuuji ile vedalaşıp karşıdan karşıya geçerek evine doğru gitti. Yuuji onun içeriye girene kadar izlemişti.

Kapıyı kapattı ve yere oturup kapıya doğru yaslandı. Elini kalbine doğru götürmüştü. Kalbini sakinleştirmeye çalışıyordu ama olmuyordu bir türlü.
İtadori, Megumi'yi her gördüğünde kalbi normalden daha fazla atıyordu artık. Söylesemiydi acaba?..

Ertesi gün 12:29

"Biliyordum! Biliyordum! Biliyordum!"

"Tamam tamam biliyordun ne yapmalıyım?"

Gojo'dan teklif almak için yanına gelen Megumi şuan kızarmış bir şekile önünde duran Gojo'yu dinliyordu.

"Ne mi yapmalısın?..."

Gojo elini çenesine atıp düşünür bir ifadeye aldı.

"Evet ne yapmalıyım. Cesaretimi bir türlü toplayamıyorum lanet olsun!"

Gojo bir fikri varmış gibi sırıttı.

"Özel bölgesini sık, sonrada yanlışlıkla oldu diye ekle!"

Megumi şaşırmış ve iğrenmiş bir şekilde adama baktı.

"Ne! Ne özel bölgesi?"

Gojo gülerek cevap verdi.

"Ne dediğimi anladın evlat."

Gojo göz kırparak Megumi'ye doğru güldü.

"Bunu asla yapmayacağımı biliyorsun"

Megumi ciddi bir yüzle komik olmadığını belli ederek Gojo'nun odasından ayrıldı.

"Salak yemin ederim gerizekalı bu adam ya"

Megumi toplantıya girmeden önce Gojo'dan ciddi bir tavsiye istemişti ama aldığı tavsiye hiç işe yaramayacaktı.

Toplantının başlamasına 13 dakika vardı ve bu toplantıya yabancı misafirlerde gelecekti.

"Hey Megumi naber nasılsın?"

Yuuji, Megumi'nin yanına mutlulukla gelip sarıldı. Megumi ise utanmış ama utandığını belli etmemek adına takmamış bir tavır sergilemişti.

"İş yerinde neden sarılıyorsun ki? Bu utanç verici bir kere"

Yuuji özür dileyerek Megumi'nin kolundan çekip toplantı odasına doğru götürmüştü.

"İtadori bırak beni üstümü kırıştıracaksın."

Yuuji dediklerine takmayıp toplantı olacak odaya doğru götürmüştü.
"Şansa bakar mısın! Sadece biz varız"
Megumi cam kenarında olan masayı seçerek oturdu. Kollarını birleştirmiş dışarıya doğru bakıyordu.

Yuuji Megumi'nin yanına oturdu ve aklına Nobara'nın tavsiyeleri gelmişti.

"Yapabilirsin İtadori!"

Megumi kafasını Yuuji'nin tarafına çevirip sorar bakışlar atmıştı.

"Mh Bir şey mi dedi-"

Yuuji, Megumi'nin sözünü bitirtmeden dudaklarına yapışmıştı. Parlak dudaklarını epeydir dokunup öpmek istiyordu. Sonunda cesaretini toplayıp bunu elde etmiş oldu.

Devam edecek >>
Oy atmayı unutmayın <3