Werewolf's Grief (Werewolf Trilogy Book 2)

Kabanata 30

"ANA, bumalik ka na."

"Ano ba, alis nga!" Tinulak niya ang pagmumukha ni Fenrys nang mag-amba itong yakapin siya. Hindi naman ito nagpatinag at dinutdot ang sarili sa kaniya.

"Umuwi ka na, please. Hindi mo ba ako na-lmi-miss? 'Yong mga alaga mo sa bahay hindi mo ba sila miss?" He said, trying to sound pitiful. "Ako palagi nag-aalaga do'n sa mga beetle mo kaya please, umuwi kana. Diring-diri na akong alagaan sila."

Sinamaan naman niya ito ng tingin. Gusto niyang sakalin si Fenrys. Hindi niya alam kung matutuwa ba siya dahil hindi nito pinapabayaan ang mga alaga niya o maaasar dahil klarong-klaro sa pagmumukha nito ang pandidiri.

"Uuwi ako kung kailan ko gusto kaya alis!"

"Ayoko!" angal nito at inangkla ang kamay sa braso niya. No'ng nakaraang linggo pa ito nangungulit sa kaniya. Walang araw na 'di siya nito binibisita sa bahay ng kapatid niya at hindi rin nito nakakalimutang banggitin ang pandidiri sa kaniyang mga salagubang. Palagi rin itong nakakapit sa braso niya na animo'y linta.

"Bibitiw ka o hahampasin kita?"

"Okay lang," sagot nito at hinigpitan pa ang kapit nito. Bumuntonghininga na lang siya at hinayaan si Fenrys. If she could be honest, she liked what he was doing. Pero as if naman aamin siya.

"Ana, galit ka pa rin ba?"

Hindi niya pinansin ito at tinuloy ang pag-inom ng kape. Nasa salas sila ngayon ng bahay ng kapatid niya.

Mahina nitong niyugyog ang kaniyang balikat. "Uy, galit ka pa rin?"

Nilingon niya ang lalaki pero agad siyang natigilan dahil sobrang lapit ng mukha nito sa kaniya. Nagsalubong ang kanilang tingin kaya napalunok siya. Itutulak na niya sana ito palayo pero hinawakan nito ang kaniyang mukha.

"I'm sorry," saad nito. "I'm sorry for being unfair this whole time. Hindi ko man lang naisip kung ano 'yong mararamdaman mo, and I'm sorry kung hindi ko sinabi sa 'yo ang tungkol kay Mica."

Hindi na naman siya galit kay Fenrys. Nagtatampo lang. Naiintindihan rin naman niya si Fenrys. Siguro hindi naging madali sa lalaki na mawalan ng kabiyak. And to think, he was still young back then. Kaya hindi niya rin ito masisisi kung may nararamdaman pa siya kay Mica.

"Mica is special to me."

"Duh! Alam ko. Hindi mo na kailangang ipamukha sa 'kin." Inalis niya ang kamay sa kaniyang mukha at tinalikuran ang lalaki.

Bahagya siyang napaigtad nang maramdaman ang mga kamay nito sa kaniyang baywang. He rested his face on her shoulders. Ramdam niya ang hininga nito sa kaniyang leeg. She could also smell his scent. It was sweet.

"But you're the one who owns my heart now," he whispered.

Napakagat siya sa kaniyang labi nang magsimulang tumibok nang mabilis ang kaniyang puso.

"Sorry for not realizing it sooner." Humigpit ang yakap nito at siniksik ang mukha sa kaniyang leeg. "Umuwi ka na, please. Miss na miss na kita."

"T-teka." Sinubukan niya itong alisin pero ayaw bumitiw ni Fenrys.

Utang na labas, bitiwan mo 'ko! Hindi na ako makahinga!

Nag-iinit na rin ang magkabila niyang pisngi. Parang may kung anong gumalaw sa tiyan sa tuwing nararamdaman niya ang paghinga nito. Shit naman, oh! Baka hindi niya mapigilan ang sarili at yakapin niya rin ito pabalik!

"I love you."

Tuluyan na siyang napangiti.

That was it.