Werewolf's Grief (Werewolf Trilogy Book 2)

Kabanata 1

SINUBSOB ni Fenrys ang mukha sa unan at pilit na binabalewala ang sigaw na kanina pa nagpaulit-ulit sa tainga niya.

"Ano ba! Babangon ka o iyang kama mo ang ibabangon ko?"

Napairap si Fenrys habang nakapikit. Kay aga-aga binubuwisit na kaagad siya. Ba't 'di na lang siya hayaan nito? 'Di naman siya mamamatay kung 'di siya babangon sa kama.

"Gising sabi!" Nakarinig siya ng mga yabag. Bago pa niya maimulat ang mga mata, may humila na sa unan na yakap niya at isang mabigat na bagay ang sumalubong sa kaniyang mukha.

Kaagad siyang napabangon at sinamaan ng tingin si Ana. Nakita niya itong may dala-dalang sanga ng kahoy sa kamay.

"Ano bang problema? Kay aga-aga nambubwisit ka!" singhal niya habang nakahawak sa namumula niyang pisngi. "And for my face's sake, put away that branch and let me sleep! Saan mo naman  'yan nakuha?"

"Tanghali na."

"Tanghali?" 'di makapaniwalang sigaw niya. Padabog siyang nagtungo sa bintana ng kuwarto at binuksan ito. "Tanghali 'yan? My god, Ana. Madaling araw pa lang." Turo niya sa labas habang hinihilot ng isang kamay ang kaniyang sintido.

Hindi na nga siya pinatulog kagabi sa kaingayan nito tapos ngayon naman, sinusunggaban na kaagad siya. Ano bang nagawa niya sa buhay at binigyan siya ng isang kagaya ni Ana?

He brushed his hair in annoyance while laying again in bed. Now she ruined his handsome rest. He glanced at the ring on his finger before closing his eyes.

She's so different from you.

"Wow, so matutulog ka ulit?"

"Wala naman akong gagawin."

"May gagawin ka!" singhal nito at lumapit sa kaniya.

Nilingon naman niya ito at sinalubong ang mala-niyebeng mga mata. Kaagad din siyang umiwas dahil pakiramdam niya'y malulunod siya.

When they first met, he thought Ana was some kind of a cold person, but nah, she was the total opposite.

Maingay. Masungit. Palaging galit at higit sa lahat . . . ibang-iba sa babaeng 'di niya malimut-limutan hanggang ngayon.

"What?" mahina niyang sabi.

"Sasamahan mo akong manguha ng--"

"Fine, fine. Just let me sleep for a minute," putol niya sa sasabihin nito bago muling idinutdot ang mukha sa unan.

"Sige. Isang minuto."

"Don't be too harsh on me!" He groaned and glared at her.

Napangisi naman ito bago umupo sa kaniyang tabi. Gulong-gulo pa nga ang buhok nito tapos makagising sa kaniya parang handang-handa nang umalis.

"Oh? Hindi ba ikaw may sabi? Just for a minute?" panunukso nito. Napabuntonghininga na lang siya. Kahit kailan talaga, 'di siya mananalo rito. Kahit na ubod ang kaguwapuhan niya, 'di niya pa rin mapapatahimik ang babaeng 'to.

But he knew one way.

Napangisi siya sa naisip.

Sinulyapan niya ito. "Ana."

"Oh?"

Ngumiti siya nang nakakaloko. "If you want to sleep beside me, just tell me. Hindi 'yong marami ka pang sinasabi."

Nanlaki naman ang mga mata nito. "Ano? Ang kapal naman--"

"Oh, come on. Don't deny it." With his long arms, he pulled her neck towards him. Ngayon ay magkalapit na ang mukha nila sa isa't isa. Kita niya ang gulat sa mga mata nito at pamumula ng mga pisngi.