သူ......
ေအးေအးေဆးေဆးျပန္ေျဖသည့္ ခ်န္းေယာလ္စကားကို ေဂ်ာင္ဆူးအာေမဋိတ္သံထြက္သည္အထိ အ့ံၾသရသည္။
ၾကားကငထြားခါးနာေနသေလာက္ သေကာင့္သားက ဘာမွမျဖစ္သလိုပင္။
"ေန......ေနပါအံုး မင္းကဘာကိုသိျပီးသားလဲ"
"သဇင္ပန္းေလးက အိုဆယ္ဟြန္းဆိုတာ
ငါအစကတည္းကသိတယ္"
"အစကတည္းကသိတယ္ ဘယ္ကေနသိတာလဲ
ေသခ်ာေျပာစမ္းပါကြာ"
"ဒီလိုကြာ ငါမင္းတို႔ကိုေျပာဖူးပါတယ္
သူဒုတိယအၾကိမ္ပန္းခ်ီကားလာဝယ္တဲ့အေၾကာင္း"
"အင္း မွတ္မိတယ္ ေနာက္တခါငါတို႔နဲ႔မိတ္ဆက္ေပးဖို႔ေတာင္ေျပာေသးတယ္ အဲ့တုန္းက"
"ေအးအဲ့ေန႔က ငါသူ႔ေနာက္ကိုလိုက္သြားတာ
တမင္စံုစမ္းတာမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္ဘူး
ငါစိတ္ဝင္စားတဲ့သူမို႔လို႔ လိုက္ၾကည့္မိတာ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူက ဂ်ံဳအင္တို႔အိမ္ထဲဝင္သြားတယ္ကြာ အဲ့က်မွ ငါလဲအ့ံၾသလာခဲ့ရတာ
သူကဘယ္လိုမွျငင္းလို႔မရတဲ့ အိုဆယ္ဟြန္းျဖစ္ေနတာေလ"
"ဟင္ ဒါဆိုမင္းငါတို႔နဲ႔မိတ္ဆက္မေပးခင္ကတည္းက သိျပီးတာေပါ့"
"အင္း အဲ့ကတည္းကပဲ"
"ဒါမ်ားမင္းက မသိသလိုၾကီးနဲ႔သူ႔နာမည္ေတြဘာေတြေတာင္ေမးေနေသးတယ္"
"ငါက ဂ်ံဳအင္သူ႔ကိုသိမယ္ထင္လို႔ကြ
ထိပ္တိုက္ေတြ႔ေတာ့မွ ဒီေကာင္က ဆယ္ဟြန္းကို တကယ္ၾကီးမသိတာ သူမျမင္ဖူးေသးတာကို ငါလက္ခံလိုက္တာ"
"ဆယ္ဟြန္းကေတာ့ ဂ်ံဳအင့္ကိုသိမွာေပါ့ဒါဆို"
"အင္း ဆယ္ဟြန္းကသိတယ္
သူသိလို႔လဲ သူ႔နာမည္ကိုမေျပာတာေပါ့ကြ
နာမည္သာေျပာရင္ အဲ့ကတည္းက သူနဲ႔ဂ်ံဳအင္သိသြားၾကမွာ"
"ေအာ္ အဲ့လိုလား ဒါျဖင့္မင္းတကယ္ဘယ္လိုမွမခံစားရဘူးေပါ့"
"ဆိုပါေတာ့ ငါဆယ္ဟြန္းအေပၚ သံေယာဇဥ္အမ်ားၾကီးမတြယ္ေသးတာလဲ ပါတာေပါ့ကြာ
သူကဂ်ံဳအင္နဲ႔လက္ထပ္မဲ့သူမွန္းသိျပီးကတည္းက
ငါ့စိတ္ကို ျပန္ျပင္လိုက္တာ သူတို႔လက္ထပ္ပြဲကိုေတာ့ ငါတမင္ေရွာင္တာလဲမဟုတ္ဘူး
ဒီအတိုင္း နယ္သြားဖို႔တိုက္ဆိုင္လာတာ"
