Indestructible Waves (Phases of Poison #1)

24

Permission

Hindi ko alam kung paniniwalaan ko siya. Nagulat ako at hindi agad makatugon. He likes me? Ang sarap sana isipin kaya lang hindi ko magawa. Dahil may Lucille.

Nag-iba ako ng tingin. "Huwag mo akong lokohin, Troy. Please, huwag mo akong paglaruan." Tinalikuran ko ito, nagtangkang iwanan siya.

But he held my hand. "I'm serous, Thrana. I like you."

Umiling ako. "It's Lucille that you like. Not Thrana."

The next thing I know, he's standing opposite of my position. He looked sincerely in my eyes. When I stared back, damn. His eyes were not lying. "Gustong-gusto kita." He said genuinely.

Gusto manlambot ng aking mga tuhod. He did confess. Pero hindi ko agad matanggap dahil sa nakita ko sa entrance kanina. "Tell me...why are you with Lucille? She even hold your hand-"

"Hinawakan ka rin ng lalaking 'yon kanina." Agap niya.

Natigilan ako. Pinansin pa niya iyon? Kailangan ba talaga may rebut? Pagbuhulin ko kaya kayo ni Lucille?

Umirap ako. Naiinis pa rin ako. If he likes me, he should proved it. Gusto ko rin naman siya pero hindi ko masabi dahil pinapangunahan ako ng hiya at kaba. Isa pa, gusto ko rin ipakita na gusto ko talaga siya, hindi lang gamit ang mga salita. I want him to feel rather than to see it.

I gasped when he suddenly put my hand near his chest. I could hear its abnormal beating. "This is how it works...when you're around." His voice was serious.

Our eyes met. I gulped.

"My heart isn't like this when I'm with her. Just for you." Aniya.

Konti na lang bibigay na ako, Troy. Why are you like this! Binawi ko ang aking kamay mula rito, nag-iwas ng tingin. I bit my lip to hid my smile. Damn.

"I want...to go home." Anas ko. Damn it, Troy! You don't have to be that handsome.

He sighed. "Alright. I'll take you home."

Hinawakan nito ang kamay ko bago nagpaumunang maglakad paalis. Hindi ko na naitago pa ang ngiti habang pinagmamasdan ang kamay kong hawak-hawak niya. This is so surreal!

I was completely fluster when I find the place not familiar. May kalayuan ito sa NU. May kalumaan na ang puting bahay pero umabot naman hanggang sa ikalawang palapag. This isn't my house.

Tiningnan ko si Troy, nakangiti ito. “Akala ko ba iuuwi mo na ako?” Wala sa sariling tanong ko.

Tinanggal nito ang helmet ko bago alalayan sa pagbaba. “I want you to meet my mom. She's inside,” aniya, hinawakan muli ang kamay ko.

Nagpatianod na lamang ako rito pagpasok. Doon ko malayang nakita ang kabuoan ng bahay. Luma man ay napakalinis at bango. Nasa ayos ang lahat ng gamit. Makintab ang puting sahig at maaliwalas ang buong kabahayan.

“Upo ka muna. Bihis lang ako,” sabi niya pagkahatid sa akin sa sala nila.

Pumanhik ito sa itaas at pumasok sa isang silid. Habang hinihintay ito sa paglabas, gumala ang aking mga mata. Tumama sa isang picture frame nakasabit sa dingding.

Tumayo ako at nilapitan iyon. Pinagmasdan kong maigi ang mga pitong tao na kinuhanan habang masayang-masaya na nananakbo at lahat magkakahawak ang kamay na papunta sa dalampasigan. Sa likod kasi ng mga ito ay may malaking alon na paparating, waring hinahabol sila.

There are three young men and four young women. I donʼt know who are they. Ang namukhaan ko lang ay ang batang mukha ng ina ni Troy at batang mukha ni Tito Nic. Ngunit nanliit ang mga mata ko sa isa pang babae na hawak ng kabilang kamay ni Tito Nic. Pamilyar din.