İÇİMDEKİ TUTSAK (+18)

52.BÖLÜM

SINIR;

• 190 oy
• 500 yorum

Beğenmeniz dileğiyle ❤

Elimdeki telefonu sinirden sıkarken, içimde patlayan öfke ve hüzünün harmanlanmışlığıyla hiç düşünmeden Yağız'ı aradım.

Ferhat, son cümlelerini söyleyip serian ve endişeli bir şekilde öylece çekip gitmişti kardeşini bana bırakıp.

Tam karşımdaki koltukta, küçük bir Koreli kızı andıran çekik gözleriyle, bana korkuyla bakan Derin'den bakışlarımı çekerek Yağız'ın telefonunu açmasını bekledim, ayağımla yere ritim tutarak.

Derin, bu endişeli hâlimden ürkmüşe benziyordu.

"Kızım, sakin ol lütfen."

Annemin söylediklerine aldırış etmeden sinirden dolan gözlerimi kırpıştırdım. Eğer yeniden Mert yüzünden Yağız'a bir zarar gelirse, ne yapar ne eder bunu ona ödetirdim! Yağız'ın daha fazla zarar görmesini istemiyordum artık.

Ağabeyim, elleri cebine bir halde endişeyle bakıyordu bana.

"Aç şunu lütfen." dedim endişeyle. Onun iyi olduğunu öğrenmeden ve sesini duymadan içim rahatlamayacaktı.

Defalarca kez çalıştan sonra açılan telefonun ardından duyduğum, "Alo." sesiyle kaşlarımı çattım.

"Serhat?" dedim afallayarak.

Yağız'ın telefonunu onun açması iyi miydi, bunu kestiremiyordum ama panikle ağzıma gelenleri söyledim.

"Yağız nerede Serhat? O iyi değil mi? Lütfen telefonu onu ver. Konuşmak istiyorum onunla."

Mütemadiyen sıraladığım sorularından ardından, "Sorun yok Erva. O iyi. Evdeyiz şu an. Ağabeyim uyuyor."

Rahatça nefes vererek kendimi koltuğa attım. Gözlerimi kapatarak kendi kendime fısıldadım.

"Şükürler olsun Allah'ım."

Annem yanıma gelip oturarak, ona bir şeyleri anlatmamı istermiş gibi bakıyordu. Bu yüzden, "O iyi." dedim.

Endişeden kasılan yüzü tekdüze hâlini alıp gülümsedi. Ağabeyim ayakta kaşları çatık vaziyette bana bakmaya devam ediyorken konuştu Serhat.

"Neden böyle endişelisin? Bir şey mi oldu yoksa?" dediğinde, gözlerim refleksle evimin dış kapısına gitti. Ferhat'ın gelip, Mert hakkında söyledikleri geldi aklıma.

Derin'in, konuştuklarımı duymaması için ayağa kalkarak mutfağa ilerledim hızlıca. Ağabeyimin ve annemin meraklı bakışları eşliğinde.

Mutfağa girip, verandaya açılan yerden ilerledim. Verandaya oturup, hafif esen rüzgarın esintisi yüzünden uçuşan kısa saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırarak, "Ferhat geldi. Kardeşi Derin'i bize bıraktı. Çünkü, Mert'in gerçek kimliğini bildiğiniz ihtimali olduğunu düşünüyor. Ayrıca, Ferhat'ın da bizimle iş birliği yaptığını öğrenme ihtimali de varmış. Bu durumda Mert'in, Derin'e zarar vereceğini düşündüğü için kardeşini bize getirdi, güvende olması için. Birkaç günlüğüne..."