SHE became the campus HEARTTHROB (Season 2)

Chapter 10

XENON'S POV:

Naikunot ko ang aking noo nang may maramdaman akong sinag sa aking mukha. Ngunit agad ko ring iminulat ang aking mata at daling umupo nang maalala ko ang kagabi. Inilibot ko ang aking paningin ngunit ni anino 'niya' ay hindi ko nakita. Napagtanto ko ring kwarto ko sa bahay itong kinalalagyan ko ngayon. Ngunit kahit ganun ay agad rin akong bumaba ng kama at lumabas ng kwarto.

Hindi ako pwedeng magkamali...totoo yung nangyari kagabi...Totoong 'siya' ang nakayakap ko...

Hanggang ngayon ay tila parang nararamdaman ko pa rin siya sa aking mga bisig. At masakit pa rin ang aking leeg buhat ng ginawa niya.

"Oh, gising ka na pala",sambit ni manang nang makita ako. "Kumain ka na. Naku, mabuti naman at naisipan mo nang umuwi dito, pero mas maganda kung hindi ka sana uuwi ng lasing. Ang bi------"

"Nakita mo po ba ang naghatid sa akin?",tanong ko sa kanya na ikinaputol ng sasabihin niya.

"Hindi, meron ba? Akala ko umuwi ka ng mag-isa?"

"No...sige po, sa condo ko na lang ako kakain",paalam ko at naglakad palabas ng bahay.

"Ano? Pero----"

Hindi ko na pinansin ang sinasabi niya at nagpatuloy sa pag-alis. Nang makapasok ako ng kotche ay agad ko itong pinatakbo papunta sa condo ko. Kinakailangan kong mag handa para sa gagawin ko. I can feel it. I know she's back and I need to plan on how I would meet her or should I say catch her. I know she don't have a plan to show herself to us...

Ilang araw ang nagdaan ay hindi ko mapigilang maging matamlay sa nanguayari. There's no progress at all with my objective. And I also can't help but to think again if it is all my imagination, if my mind just tricking me.
However, I hope not, cause I would go crazy. All of these are too much for me...

I raise my head from resting it at my hand when the door buzzer make a sound. I weakly stand up from the couch and look at the screen to find out who was visiting me at this hour. It is already midnight.

I wrinkled my forehead when I saw no one. I ignored it and was about to go back to my seat when it buzzes again and when I looked, I still cannot find a person.

Is it some kind of a prank?

I ignored it again but after I sit on the couch, the buzzer make noise again which enraged me. I march towards the door and opened it aggressively to see who's the annoying person.

A guy with a black hoodie greets me. But when he raise his head, my eyes widen when I recognized his face.

I was about to say something when he kicked me at the stomach, pushing me back inside and fall to the floor.

Tatayo na sana ako ngunit agad din akong natigil nang maglabas ito ng baril sabay tutok sa akin.

"Subukan mong gumalaw, at sasabog ito sa ulo mo", anas ng lalaki.

Ito yung nakaaway ko noong huli akong uminom at nung araw na magpakita 'siya' sa akin.

"Ha! Sa wakas!", aniya na para bang nagiginhawaan. " Alam mo bang ilang araw kitang hinanap? Ngayon, makakaganti na rin ako. Ak---",pagpapatuloy niya.

Hindi ko na ito pinakinggan at sa halip ay dahan-dahan kong inabot ang phone ko sa bulsa upang makahingi ng tulong habang abala ito sa pagsasalita, ngunit nahuli ako nito at sinapak ng malakas. Hindi naman ako nag aksaya ng oras at kinuha ang pagkakataon upang manglaban. Inilayo ko muna ang baril na hawak niya sa pamamagitan ng pagpatid nito, at nagtagumpay naman ako. At ngayong wala na itong baril ay agad kaming nagpipisikalan. Ni isa sa amin ay walang magpapatalo. Gustohin ko mang humingi ng tulong kaso tumilapon ang phone ko at sound proof itong condo.