Unrequited Love 3

37 1 0
                                    

***********

            Of all people in the world, there's one person  who will love you unbelievingly.

At the age of fifteen years old, I didn't know I was in love. I thought it was shallow. Gaya sa iba, mawawala rin. Hindi ko yun pinansin. Wala naman akong kaalam alam sa kung ano ba talaga ang pag ibig.

Sa mga babasahing libro, it is nice to have someone you love. You can't exactly explain the feeling of being in love. Napakaganda ng mga istoryang nabasa ko. Iba iba ang kwento ng kanilang pag ibig pero sa huli ay sila parin. May mga hindi nagkakatuluyan, because not every story has a perfect and happy ending.

In reality, there's a happy ending. Sabi nila wala kasi mamamatay din naman daw tayo.

But, no. There is a happy ending in reality. If you choose to be happy even at your last moment, that's your happy ending. If you make your love one's happy before you go, that's your happy ending. If you yourself became happy and strong despite the hardships in life, that's your happy ending.

We have our own different of happy ending.

Kung nagtapos man sa malungkot ang isang istorya, meron namang panibagong darating para ika'y sumaya. It's just that, some things are bound to end.

If it's painful, you just have to accept it all and cry it out loud.

I can't forget this memory he left to me that day. I didn't know kung anong pinahihiwatig niya. I told you, we're never close. We rarely talk.

It was our christmas party when I was in ninth grade. Our christmas party is almost over. Nagyayakapan na ang mga classmates ko. Niyayakap ko na rin ang mga kaibigan ko telling them that I will miss them. I was talking to my friend that time when unexpectedly, he went to me and he suddenly hug me.

I was shocked.

I didn't know what to do. I was staring at my friend that time na may nakakalokong ngiti sa labi habang nakatingin sa aming dalawa.

"Mamimiss kita." he suddenly whispered.

I didn't say anything.

Para lang akong tangang tinatapik tapik yung likod niya. Like what the hell?! Hindi ko talaga alam ang gagawin ko. I remember, when he pulled away from that hug, doon ko lang naramdaman yung puso ko na sasabog na sobrang pagtibok.

This dumb heart. Really.

Nung umalis siya sa harapan ko, ayun inaasar na ako ng kaibigan ko na siya lang may alam na may crush ako dun gamit yung mga tingin niya at yung ngiti niya.

Huh! Kapag talaga mga kaibigan mo ano? Aasarin ka talaga.

Lumabas na kami nun ng classroom. Kasama ko at katabi ko yung isa kong kaibigan habang hinihintay namin yung iba pa namaing kaibigan kasi uwian na that time.

With his polo summer outfit, he stand beside me and smiling. I didn't expect it again.

Hanggang labas talaga? Walang pahinga? Magkakaheart attack ata ko that time eh.

"Ano yung regalo mo?" tanong niya.

"Ito." sabi ng timang na ako habang itinuro ang niregalo sa akin.

He just smiled and went to his friends.

Napatingin  ako sa kaibigan ko na ayun na naman at may nakakalokong ngiti. Kaya tuloy hindi ko na mapigilan pa ang sinusupil kong mga ngiti sa labi.

I went home happily because of that. But then, I realize something. Another question pop out on my mind and I don't know how will i get the answer.

My Unrequited Love? (Completed) Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon