My Unrequited Love? (Completed)

Unrequited Love 10

********

      Whenever i feel pain, I always tell it to my mother. But whenever my heart feels the pain, I don't know if I am crazy or what, i just enjoy that kind of pain. Kasi for me, feeling ko tao parin ako na nakakaramdam ng sakit. Sometimes kasi, my inside just felt empty. Yun bang masaya ka naman but in the inside, there's nothing in there.

Empty. It just feels so empty not feeling any pain.

Napapreno ako ng mabilis ng makita ko kung sino ang nasa labas ng bahay ko at mukhang ginaw na ginaw na. It's raining so hard in the evening. Mabilis kong pinatay ang makina ng sasakyan at kinuha ang payong ko bago lumabas at pinayungan siya.

"Hey! What are you doing here?" tanong ko.

Nag angat siya ng tingin sa akin bagi ngumiti ng kaunti at bigla na lamang nahimatay.

"Hey! Gising!"

Bigla akong nataranta at hindi alam ang gagawin. Nabitawan ko na rin ang payong na hawak ko habang tinatapik tapik siya na hindu na magising.

"Aish!"

Natataranta na talaga ako. I tried to pulled him up para dalhin sa loob ng bahay pero hindi ko siya kaya dahil hello? babae kaya ako!

"Hey! Anong nangyari?!"

Napatingala ako sa nagsalita and it is the hacker. Nakapayong siya at may hawak na plastic. He stared at me before he turn his gaze on him.

"Could you help me?" I ask for help.

Dinala niya siya sa loob ng bahay ko. Inihiga niya ito sa sofa.

"What a heavy pig." he murmured.

Tsk.

Tumingin siya sa akin. "I think you should change." He said at doon ko lang naalala na naulanan ako at basang basa.

"What about him though?"

He sigh looking at me. "Don't worry. I'll change his clothes."

"Hindi... Kaya..." hindi ko matuloy tuloy ang sasabihin ko.

"What?"

"Hindi kaya maging awkward? You.... know?"

He sigh again at nakapameywang na masama ang tingin sa akin.

Ah-huh? What did I do.

"Just change will you?"

Napasimangot na umakyat ako patungo sa itaas. Napalingon pa ako sa gawi nila. Kita kong kinagat na nito ang pang ibabang labi na mukhang naasar sa akin. I smiled at him bago ako tumungo sa kwarto ko para magpalit.

Nang matapos na akong magpalit ay bumaba na ako daladala ang isang unan at isang comforter. Kita kong pinalitan na rin niya ito ng damit. Napatingin ako sa gawi niya na pulang pula ang mukha.

"Hoy! Anyare sayo?" I snap in front of him.

Napalingon siya sa akin at sinamaan ako ng tingin.

"This is all your fault!" saad niya bago nagtungo sa kusina ko.

Naguguluhan naman akong napatingin sa likod niyang papaalis.

Eh hindi ba siya ang nagvolunteer na magpalit sa kaniya? Ba't kasalanan ko?

Sumimangot ako.

Mabuti na rin yun kesa naman ako ang magpalit diba? That would be extremely awkward and so, so, so embarrassing. Ni ayoko ngang maisip na gagawin ko yun eh.

No way!

Nilagyan ko ang tulog na tao na ito ng unan sa ulo na maingat ko namang inilagay. Pagkatapos ay kinumutan ko na siya.