ေတာပန္းေလးမို႔ အ႐ိုင္းဆန္သည္ ။

အပိုင္း ၂၅

" ေတာ့္သားကို ေတာ္ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူးလား "

" ဘာေျပာရမွတုန္း ႐ွင္မရယ္
ထန္းရည္လည္းမေသာက္ေတာ့ ဖဲလဲမ႐ိုက္ေတာ့ မူးၿပီးလည္းေတြ႔ကရာမွမအိပ္ေတာ့ ရန္လည္းမျဖစ္ေတာ့တဲ့သားကို
ဘာေျပာရမွာတုန္း "

" မိယဥ္နဲ႔အေၾကာင္းကိုမၾကားေသးဘူးလား "

" ၾကားတယ္ေလ
ခ်စ္သူရည္းစားျဖစ္သြားတဲ့သတင္းက
တစ္ရြာလံုးကိုေမႊးလို႔
အဲတာဘာျဖစ္တုန္း "

" ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူးလား "

" တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ခ်စ္ၾကတာပဲ
ဘာကိုေျပာရဦးမွာလဲကြာ "

" အို က်ဳပ္ကေတာ့
မိတုတ္ေလးနဲ႔ပဲ "

" မိတုတ္ကိုသားကမွမခ်စ္တာ
မခ်စ္ပဲနဲ႔သားကုိယူခုိင္းခ်င္ေနတာ
သားအေပၚရက္စက္ရာမက်ဘူးလား ႐ွင္မရယ္ "

" .... "

" မခ်စ္မႏွစ္သက္တဲ့သူနဲ႔ဆို
သားေရာဘယ္ေပ်ာ္ပါေတာ့မလဲ
ကိုယ္တို႔ပဲၾကည့္ေလ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး
ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၾကေတာ့ အခုမိသားစုဘဝေလးက
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ပဲ "

" ဒါဆို တကယ္ကိုဘာမွမေျပာေတာ့ဘူးေပါ့ "

" ဒါေပါ့ ႐ွင္မကေရာ
သားစိတ္ဆင္းရဲေနတာကိုၾကည့္ႏုိင္လို႔လား "

" ဘယ္ၾကည့္ႏုိ္င္ပါ့မလဲေတာ္ "

" ဒါဆို ၿပီးၿပီေလ
သမီးယဥ္ကလည္းေတာ္ပါတယ္
႐ိုးသားတယ္ႀကိဳးစားတယ္ရည္မြန္တယ္
ၾကင္နာတရားလည္း႐ွိတယ္ မဟုတ္ဘူးလား "

" ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္တာေပါ့ "

" ကဲပါ စိတ္ေလ်ာ့ထား
သားအေၾကာင္းမသိတာလည္းမဟုတ္ဘူး
သေဘာမတူဘူးလို႔သာေျပာၾကည့္လိုက္
သမီးယဥ္ကိုခုိးၿပီး ကမာၻဆံုးထိေျပးမယ့္ေကာင္
အဲအခ်ိန္က်မွ ႐ွင္မရင္က်ဳိးရလိမ့္မယ္ "

သားကိုခ်စ္တဲ့စိ္တ္နဲ႔ သက္ျပင္းေတြ
အႀကိမ္ၾကမ္ခ်ကာ ေနာက္ဆံုးေတာ့
႐ွင္မလည္းလက္ေလ်ာ့သြားရသည္ ။
နားပူလည္းအခုမွသက္သာေတာ့သည္ ။
သားတစ္ေယာက္ကေတာ့ မနက္ေစာေစာ
ဘုန္းဘုန္းကေခၚလို႔ဆိုၿပီး အိမ္မွာမ႐ွိ ။
သမီးယဥ္ကဘုန္းဘုန္းတူမဆိုေတာ့လည္း
သားကိုေျပာစရာတစ္ခ်ိဳ႕႐ွိခ်င္႐ွိမွာ
နားလည္ႏုိင္ပါသည္ ။