ေတာပန္းေလးမို႔ အ႐ိုင္းဆန္သည္ ။

အပိုင္း ၂၆

" ရြာထဲပတ္ရမွာမလား အာစရိ  "

" မင္းကို ဘယ္ႏွစ္ခါေျပာထားရမွာလဲ "

" ေသခ်ာေအာင္ေမးတာကိုပဲ "

" ေအး ေသခ်ာတယ္
ငါတက္ၿပီေနာ္ "

" လက္ထဲကကိုင္ထားတဲ့ ေလာ္ႀကီးကေရာဘာလုပ္မလို႔တုန္း  "

" ခဏေနသိလိမ့္မယ္
ေသခ်ာေထာက္ထား ငါတက္ၿပီ "

" ဟာ အာစရိ
ဘာလို႔ေနာက္ျပန္ႀကီးလဲ "

" သာဒိုး မင္းစကားတအားမ်ားတာပဲကြာ
စက္ဘီးနင္းမွာသာနင္းစမ္းပါ "

" ဘာလုပ္မလို႔လဲအရင္ေျပာ
အာစရိေနာက္ကို လိုက္သင့္မလိုက္သင့္က
ၾကည့္ရဦးမယ္ "

" ထိပ္တံုးႀကိဳက္သလား
လက္သီးႀကိဳက္သလား "

သူႀကီးကိုအားကိုးဖို႔ရာသူႀကီးက
အိမ္မွာမ႐ွိ ။ သူႀကီးကေတာ္ကက်
သူ႔သားဘာလုပ္လုပ္ျပံဳးျပံဳးႀကီးပဲ
ၾကည့္ေနမွာ ။ အဲဒီေတာ့ ဘာမွထပ္ေျပာစရာမ႐ွိ။
စက္ဘီးေနာက္ခံုေပၚ ေနာက္ျပန္ႀကီးထုိင္
ေလာ္စပီကာႀကီးလက္ကကိုင္ၿပီး ရြာထဲလွည့္မယ္တဲ့ ။ မေန႔ကလည္းမေန႔ကမလို႔
ေတြ႔တာကေတြ႔ေပါ့ သူမ်ားေ႐ွ႕မွာအားမနာ
လွ်ာမက်ဳိး ။ အခုလည္း ဘာလုပ္မယ္မသိေပမယ့္
လိုက္ရမွာတကယ္ခပ္လန္႔လန္႔ ။

" ေျဖးေျဖးခ်င္းပံုမွန္နင္း
ရြာထဲတစ္ပတ္ျပည့္တာနဲ႔
သူ႔အိမ္ကိုသြားမယ္ "

" အာစရိ ဘာေတြေအာ္ဖို႔လဲ
ကြၽန္ေတာ္ဘုန္းဘုန္းကိုေၾကာက္တယ္ေနာ္ "

" သီခ်င္းေလးဆိုရံုပါ "

" ဘာလုိ႔တစ္ရြာလံုးပတ္ဆိုဖို႔လဲ "

" ဘာမွမေၾကာက္နဲ႔ တစ္ခုခုဆိုငါ့တာဝန္သာထား "

လံုးဝမယံုေပမယ့္ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့
အာစရိခိုင္းတာလုပ္ရံုကလြဲၿပီးမ႐ွိသည္မို႔
စက္ဘီးကိုသာေျဖးေျဖးနင္းလာခဲ့သည္ ။
ထိုအခါ အဟမ္းအဟမ္း အဟြတ္အဟြတ္နဲ႔ အရင္ထြက္လာၿပီးေသာ္ သီခ်င္းစဆုိေတာ့သည္ ။

" မလြန္ဆန္ႏုိင္ ႏွလုံးသားထဲရစ္ေႏွာင္တြယ္
ပတ္လုိ႔ျဖင့္ထားေသာ္လည္း
အေတြးခက္တယ္ သံေယာဇဥ္
ငယ္ရြယ္သူျဖစ္ေတာ့့လည္းခ်စ္တာပဲ
ဦးစားေပးသိေနတယ္ အေတြးခက္တဲ့ဇာတ္လမ္းမွာ