Admiring the Scintillating Sunshine (Isla Lavinia Series 1)

Kabanata 4

Kabanata 4

Nakakagawa

“I feel like I like everything you don't... I like you, then. I like you, Tristan.”

His eyes shade darker. He was clenching his jaw all this time. He seem to be suppressing the anger that was inside of him. Kinagat ko ang aking labi at pinanuod siya.

He scoffed in disbelief. Nanunuya ang kaniyang tingin. Umirap ako. Here goes his magic that he can annoy me in just second! Hindi ko alam kung bakit titig pa lamang ay naiinsulto na ako.

He's always making feel the gap between us. That he got something that is over me. Or maybe he was really over me. And I will remain in bottom, where he looked down.

“You'll regret it,” malamig na ani niya bago siya tumalikod.

Ramdam ko ang tibok ng puso ko. I watch him walked away. Even his broad shoulders looks so gorgeous. Walang parte sa kaniya na hindi ko maiwasang puriin. Nanatili sa kaniya ang aking mata hanggang naglaho sa aking paningin pagbaba niya sa hagdan.

Napahinga ako nang malalim dahil sa aming interaksyon. Hindi ko alam kung bakit ganito. Ayaw ko na ngang hagilapin kung bakit ganoon ang mga pinagsasabi ko sa kaniya. Uminit ang aking pisngi nang maalala ang mga inamin ko.

It was absurd. I just had to remind myself about the satisfaction when he's annoyed. I know it's just my purpose. He was rude, it's his nature! Kaya kahit gusto kong pagsisihan ang sinabi ko kanina, pinigilan ko ang sarili dahil nakatutuwa namang naiinis siya.

Hindi rin naman ako nagtagal sa taas at bumaba. Sinigurado ko munang nakaalis na siya bago ako bumaba. I don't think I can stand another interaction with him at this state.

Pagkarating ko sa bahay ay nagbihis muna ako bago humilata sa kama. I have a lot of things to do in my hand. It's really sucks when there's a pile of activities and homeworks to do! I had to catch up with my schedule to pass on time.

Pagkatapos nang kaunting reklamo ko sa pag-aaral ay kinuha ko ang cellphone upang mag-open ng social media. Alam kong marami akong gagawin, pero may titingnan lang naman ako. I didn't entertain any message in my facebook account, and I straightly go to my search bar.

Tinype ko uli ang pangalan ni Tristan na dati ko nang nahanap. Wala namang nagbago sa account niya. Wala rin siyang post o baka mayroon ngunit friend niya lang nakakakita. Medyo nakagugulat lang dahil hindi niya blinock matapos nang nangyari noong party. Nagbago ba isip niya?

I bit my lower lip to suppress my showing smile. I had to remind myself why am I doing this. This is just to annoy him. Sige, Leya, magtanga-tangahan tayo!

'Yun naman talaga ang purpose! Mabilis kong pinindot ang ‘add friend’ para mag-send request. Hindi ako nag-e-expect na i-a-accept niya kaagad ako. Maliban sa napikon ko siya, mukhang ang layo ng buhay niya sa social media.

Mukha lang naman. Pero may mga post pa rin naman kasi siya. Hindi ko naman alam dahil nag-base lang ako sa mysterious and cold personality niya. Mysterious talaga siya dahil hindi ko alam kung mahilig din ba siyang mag-socialize.

Did he? Bakit hindi niya ako pinapansin? Reasons came in my mind that we have a lot of difference. Anong pagkakaiba? We're mutual friends! Kaibigan ko ang ilang kaibigan niya! Kaya anong pagkaiiba?

Binaba ko na lamang ang cellphone. Hihintayin ko na lang kung ilang siglo niya bago i-accept ang account ko. I know I will surely be offended by that pero saka ko na iisipin iyon.

Bumangon din ako galing kama at gumawa ng mga assignment. Nang tinawag ako ng kasambahay para sa hapunan ay saka ko tinigil ang pag-aaral. Pagkatapos kumain ay tinapos ang iilang activities bago naghanda para matulog. I went to my facebook account again and check if Tristan already accepted my friend request. Alright, he didn't!