ភាគ 36 : ការពិត ?

607 45 0
                                        

  « កុំទៅបានទេថេយ៉ុង ? » ពាក្យនេះជុងហ្គុកគេបានតែត្រឹមពោលក្នុងចិត្តប៉ុណ្ណោះគេមិនហ៊ាននិយាយចេញមកទេ

  « តែមិនអីទេវានៅយូរថ្ងៃណាស់ » ថេយ៉ុងក៏តបទៅវិញទាំងញញឹម

  « មែនហើយនៅយូរណាស់អញ្ចឹងពួកយើងកុំគិតរឿងនិងទៀតអី » ជុងហ្គុកក៏តបទៅវិញទាំងងក់ក្បាលទាំងញញឹមស្រស់មែនហើយវាមិនមែនមានន័យថាថេយ៉ុងត្រូវទៅថ្ងៃស្អែកឯណាឬមួយអាទិត្យឬមួយខែទៀតឯណាពួកគេនៅអាចជួបគ្នាបានយូរទៀតមិនមែនថាស្អែកលែងបានជួបមុខគ្នាទេ

  Skip៚៚

  ថ្ងៃអាទិត្យក៏បានឈានមកដល់ថេយ៉ុងនិងជុងហ្គុកពួកគេទាំងពីរគឺញញឹមស្រស់ ចំណែកឯជុងហ្គុកវិញគេក៏បានទៅហាងផ្កាមួយកន្លែងដើម្បីចូលទៅទិញផ្កា

  « សួស្តីបងខ្ញុំចង់កក់ផ្កា » ជុងហ្គុកគេដើរចូលមកបន្តាប់មកទើបដើរទៅកន្លែងstaff

  « បាទ ! បងចង់កម្មង់ផ្កាអ្វីដែល ? » staffក៏បានសួរទៅវិញទាំងញញឹម

  « ខ្ញុំចង់កក់ផ្កាកូលាប » ជុងហ្គុក

  « បាទ ! អញ្ចឹងបងចង់យកពេលណាដែលបាទ ! » staff

  « គឺល្ងាចនេះម៉ោង5ខ្ញុំនិងមកយក » ជុងហ្គុក

  « បាទ ! អញ្ចឹងហាងរបស់ខ្ញុំសុំលុយកក់មុន50%មុន » Staff

  « បាទ ! នេះបង » ជុងហ្គុកគេក៏ហុចលុយទៅអោយStaffបន្តាប់មកទើបstaffគិតលុយអោយជុងហ្គុក

  « បាទ ! បងអញ្ចឹងខាងខ្ញុំនិងរៀបចំជូនបងណា » Staffនិយាយហើយគេក៏ហុចក្រដាស់គិតលុយទៅអោយជុងហ្គុក

  « បាទ ! អរគុណបងហើយ » ជុងហ្គុកនិយាយហើយគេក៏អោនលាstaffបន្តិចបន្តាប់មកទើបដើរចេញពីហាងទៅហាងមួយទៀតដែលគេនិងថេយ៉ុងតែងតែឧស្សាហ៍ទៅ ។ គេមកដល់ហាងភ្លាមគេក៏ចូលទៅមិនដឹងថាគេនិយាយអ្វីជាមួយstaffខ្លះទេបន្តាប់មកទើបគេដើរចេញពីហាងវិញទាំងញញឹមស្រស់ ។

Skip៚៚

  ២ម៉ោងជាងដែលជុងហ្គុកគេបានចេញទៅក្រៅ គេក៏បានមកដល់ផ្ទះវិញជាមួយនិងរបស់របរក្នុងដៃមិនដឹងថាក្នុងនិងមានស្អីខ្លះទេគឺរញ៉េរញ៉ៃពេញនិងតែម្តង

សង្សារខ្ញុំជាមេសាលាМесто, где живут истории. Откройте их для себя