Zaw...
တစ္လၾကာၿပီးေနာက္...
"မိုးေရ ဒီေန႔လည္ အကတိုက္ဖို႔႐ွိတယ္ေနာ္.."
"ေအးေဟ့.."
အခန္းေ႐ွ႕မွျဖတ္သြားေသာ မမဖူးေဝက အကတိုက္ရမဲ့ လူေတြအား လိုက္လံအသိေပးလ်ွက္႐ွိသည္။..
"မမဖူးေဝ.."
သ်ွမ္က အခန္းေ႐ွ႕က ျပန္ထြက္ရန္ျပင္ေနေသာ မမဖူးေဝအား လွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့ မမဖူးေဝက ေျခလွမ္းေတြရပ္ပစ္ခါသ်ွမ့္အား ျပံဳးျပသည္။
"ေျပာေလ သ်ွမ္ေလး.."
မမဖူးေဝပံုက အနည္းငယ္ ေလာေနသည့္ဘက္ကို ေရာက္ေနသည္..။ နာရီကိုလည္း ခဏခဏငံု႔ၾကည့္လ်ွက္...
"အာ..ကြၽန္ေတာ္ကေရာ.."
ထိုအခါမွ မမဖူးေဝက အနည္းငယ္ အားနာသလိုျဖစ္သြားေသာ အျပံဳးဘက္ ကူးေျပာင္းသြားေလသည္..။
"အာ..အဲ့တာကေလ သ်ွမ္ေလးရဲ႕.. သ်ွမ္ေလးက ဒဏ္ရာရထားတာမၾကာေသးဘူးေလ.. ဘဲေလးကမဲ့သူတစ္ေယာက္က ေျခေထာက္ေတြကို အထူးဂ႐ုစိုက္ရမယ္ေလ အဲ့တာေၾကာင့္ အေနသက္သာေအာင္ အမက ပ်က္ကြက္ဇယားမွာ cancel လုပ္ေပးထားတယ္.."
"ကြၽန္ေတာ္ အဆင္ေျပေနပါၿပီ.."
မမဖူးေဝက သက္ျပင္းဟူးခနဲခ်သည္..။သ်ွမ့္ပုခံုးေလးကိုပုတ္ရင္း...
"အမေျပာျပမယ္ နားေထာင္အံုး ။ သ်ွမ္ေလး.. အကယ္၍မ်ား မေတာ္တဆတစ္ခုခုျဖစ္ရင္ တာဝန္ယူထားရတဲ့ အမလည္း မေကာင္းဘူး သ်ွမ္ေလးႏွစ္သက္တဲ့ အကနဲ႔လည္း ထာဝရေဝးသြားႏိုင္တယ္.."
ထိုအခါ သ်ွမ္က မိႈင္မႈိင္ကေလးေခါင္းညႇိမ့္ျပေတာ့ မမဖူးေဝက သေဘာက်စြာ ပါးတစ္ဖတ္အား ညႇစ္ဆြဲသြားေလသည္..။
"ကဲ..အမ သြားအံုးမယ္ နားေနတဲ့ကာလအတြင္း အား႐ွိေအာင္ေန.."
"ဟုတ္.."
........
သ်ွမ္က အႏုပညာေမဂ်ာက ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္..။
အမွတ္ ၅၀၀ေက်ာ္ ၆၀၀နီးပါးျဖင့္ စာေမးပြဲ ေအာင္ခဲ့ၿပီး ဆရာဝန္လိုင္းရခဲ့ေသာ္လည္း စာက်က္ရမွာျပင္းသည္ဟဳဆိုၿပီး ဆရာဝန္မလုပ္ပါဘူးဟု အိမ္နဲ႔အတိုက္အခံလုပ္ခါ ဝါႆနာပါသည့္ အႏုပညာကိုသာ သင္ယူခဲ့သည္..။
