Zawgyi...
ေက်ာင္းရဲ႕ စုေဝးေဟာခန္းမႀကီးအတြင္း ေဟာေျပာေနၾကေသာ ဆရာဝန္ေတြအသီးသီးက ပ႐ိုဂ်က္တာႀကီးေ႐ွ႕၌ က်န္းမာေရး ဗဟုသုတအျဖာျဖာတို႔အား အသိေပးလ်ွက္႐ွိေလသည္..။
ထိုလူအုပ္ႀကီးေတြၾကားထဲမွ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က သူ႔ရဲ႕တစ္ေယာက္ေသာသူအား ေငးေငးကေလးၾကည့္လို႔..
အၾကည့္ခံရသူကလည္း သ်ွမ္ၾကည့္တာ သိေနသည္ေၾကာင့္ မ်က္လံုးခ်င္းပင္မဆံုရဲေပ...
"ဟုတ္ကဲ့ မသိတာ႐ွိရင္ေမးပါ.. "
မိုက္ခ႐ိုဖုန္းအား ႏႈတ္ခမ္းနားေတ့ခါ ေျပာေတာ့ ဩဇာေညာင္းသည့္ အသံက တိတ္ဆိတ္ေနေသာ အခန္းထဲ ပဲ့တင္ထပ္သြားေလသည္...။
"ဟို..."
လူၾကားထဲမွ လက္ေထာင္လာသည့္ ျဖဴျဖဴဥဥ ခပ္ပိန္ပိန္ မ်က္မွန္ဝိုင္းနဲ႔ေကာင္ေလးက ဦးတည္အား ၾကည့္ခါ ျပံဳးစိစိေလး...
သ်ွမ္ မ်က္ခံုးေတြကို ၾကဳတ္ပစ္လိုက္သည္။
..........
"အကို႔ နာမည္က စပ္စိုင္းခမ္ တဲ့လား.."
ပြဲၿပီးကတည္းက အနားမွာ ေကာ္လိုကပ္ေနတဲ့ ထိုေကာင္ေလးကေရာ ဘာလဲ...
စိုင္းခမ္ ေခါင္းသာညႇိမ့္ျပရင္း သိမ္းစရာ႐ွိတာေတြကို ထုတ္ပိုးေနလိုက္သည္..။
"ဖုန္း နံပါတ္ေလး ေပးပါအံုးအကိုဗ်.."
ရဲတင္းသည္ဆိုတာထက္ကို ပိုသည့္ ေက်ာင္းသားငယ္က ေခတ္ဆန္ခါ ေဟာ့သည္..။ စကားတိုင္းက ေပါ့ပ်က္ပ်က္နဲ႔မို႔ ဘယ္လိုမွနားေထာင္မေကာင္း...
သူ႔ရဲ႕ ထိုလူသားႏွင့္ ယွဥ္လ်ွင္ေတာ့ ဆီလို ေရလို ကြာသည္။ စကားေျပာတိုင္း ဆြဲေဆာင္ေနသည့္ ပါးတစ္ဖတ္က ပါးခ်ိဳင့္ရယ္ သြားဆြယ္ေဖြးေဖြးရယ္က အခု သူ႔ေ႐ွ႕မွာ ရပ္ေနသည့္ ပိန္ကပ္ကပ္ေကာင္ေလးနဲ႔ တျခားစီ.. ဟိုက လံုးလံုးေလး... ေျပာမရဘူး ဗိုက္မွာ အဆီေတြေတာင္ ရစ္ခ်င္ရစ္ေနအံုးမွာေလ...
"အကို..."
ေခၚသံေၾကာင့္ ပူးတြဲယွဥ္တြဲေနေသာ စိတ္က အလိုလို ေတြးမိသြားသည့္ လူတစ္ဦးေၾကာင့္ ဝဲဘက္ရင္အံုးက လႈပ္စိလႈပ္စိနဲ႔ လုပ္လာျပန္ၿပီေရာ..
