↬Sekizinci Bölüm↫

21 6 3
                                    

Gökyüzü'nün ağzından:

Derin bir nefes alarak bedenimi yatağıma bıraktım. Bana yazan bu kız kimdi, bilmiyordum ya da biliyordum da hatırlamıyordum.

Oflayarak gözlerimi kapatmıştım. Belki bunlardan emin değildim fakat hissettiğim birşey vardı;

Bu kız özeldi..

Beynimin içindeki düşüncelerle savaş verirken odaya giren kişiyle her şeyden sıyrılmış ve uzandığım yerden doğrularak anneme bakmıştım.

"Kızım biraz konuşabilirmiyiz?"

Başımı olumlu anlamda sallarken gözlerim elindeki siyah renkli kutuya kaymıştı. Yanıma gelip oturduğunda bakışlarımı ona sabitlemiştim.

"Bu nedir?"

"Sana ait bir kutu.."

Kaşlarımı kaldırıp kutuya bakmıştım. Böyle bir kutum olduğunu hatırlamıyordum. Benim kutularım hep renkli olurdu. Tabii bunun içinde siyah, mat biri yoktu.

"Benim böyle bir kutum yok?"

Derince nefes verip gözlerini kutudan ayırmayan annem beni tedirgin ediyordu.

"Bu kutu, içindekilerle birlikte senin kızım. Her bir tanesi sana ait." diyerek ayağa kalmış ve elindekini yatağın üzerine bırakmıştı.

"Dikkatli ol ve güzelce dinlen. Yavaşça ve zamanla.."

Gülümseyip omzumu patpatladıktan sonra odadan çıkmıştı. Arkasından bir süre baktıktan sonra gözlerimi kutuya çevirmiştim.

Üzerinde, promise çiziminin sağ altındaki, küçük harflerle yazan yazı dikkatimi çekmişti;

Karanlık Gökyüzü..

Harika bir zaman biliyorum hafızama kazınan'

29.10.2021'

Karanlığın DostuWhere stories live. Discover now