Karanlığın Dostu

↬On Yedinci Bölüm↫

Burnumu çekmiş ve başımı ağacın gövdesine yaslamıştım. Havayı içime çekerken gözlerim kapalıydı.

"Oradasın, değil mi?"

Hafifçe dudaklarım gerilirken kalbimdeki sizi hala yerindeydi.

nightbreeze: Evet

Gelen bildirim sesi biraz daha gülümsememe sebep olurken gözlerimi aralamıştım.

Onun beni araması ve zorlukla aramayı yanıtladığım zaman telefonu kapatıp peşpeşe mesajlarını sıralamasıyla birlikte kendimizi bu parkta, bu ağaca yaslanmış bir şekilde bulmuştuk.

Gözlerim onun o an gönderdiği mesajlarda takılmıştı.

nightbreeze: Hiçbir yanıt vermeden yazdıklarımı oku

nightbreeze: Az ilerdeki parka gidip kendini en rahat hissedebileceğin bir köşeye git

nightbreeze: Şu an beni görmen için hazır değilim

nightbreeze: Bu da benim kusurum olsun bugün

nightbreeze: Ama her zaman yanındayım

nightbreeze: Konuşmasamda, sarılamasamda yanındayım Gökyüzü'm

Sulanan gözlerimle tekrar tekrar burnumu çekerken onun için nasıl bu kadar değerli olduğumu düşünmeden edemiyordum.

Ne yapmıştım ben ona?

nightbreeze: Ağlama

"Ağlamıyorum."

Ağlamaklı çıkan sesimle ufak bir kıkırtı bırakırken ağacın diğer tarafında kalan bedenin kıpırdandığına dair sesler işitmiştim.

"Nihle."

Gözlerimden akan yaşlarla beraber gülümserken sormuştum ona. Halbuki beklediğim ne bu söyledikleriydi ne de tarif bile edemeyeceğim bu hisslerdi.

"Beni neden bu kadar seviyorsun, neden senin için bu kadar özelim?"

nightbreeze: Bunu size sormak lazım Avukat Hanım

nightbreeze: Yasadışı yollardan nasıl tedavi ettiniz beni?

࿓

Gökyüzü aşığı bir Gece bırakıp gidiyorum:)

İyi geceler ❤

06.03.2022'