Karanlığın Dostu

↬On Beşinci Bölüm↫

Ayaklarım bastığım kumlara gömülüp çıkarken sıkıntıyla nefes vermiş, gözlerimi kapatmıştım.

Ben 21 yaşında, üniversite üçe giden...

Kısa saçlı, kahküllü bir kızdım.

Genç bir kız...

17 yaşında geçirdiği kaza yüzünden 3 yılını kaybeden, o dönemde nelere sahip olduğunu bilmeyen, belki de zavallı bir genç kızdım.

Gözlerimi araladığımda etrafa bakmış ardından bakışlarımı kumlara çevirmiştim. Kendimi olduğum yere bırakırken ıslak olması umurumda dahi değildi.

Benim kaderim zaten sırımsıplaktı.

Elimi yavaşça kaldırıp gökyüzüne uzatmış, dudaklarım hafifçe gerilirken sağ gözümden yanağıma doğru akan gözyaşımı hissetmiştim.

Gökyüzüne hayrandım.

O gündüzleri birçok şeye şahit oluyordu.

Mutluluk gibi, özlem gibi, hüzün ve kırgınlık gibi...

Geceleriyse haykırışlara, çığlıklara gözyaşlarına şahit oluyordu.

Karanlık paramparçaydı, aydınlıksa kırık...

Gökyüzü güçlüydü.

Bunca şeye şahit olduğu halde yıldızları, Ay'ı, Güneş'i bırakıp gitmiyordu.

Oysaki yıldızlar her zaman çıkmazdı, Ay bir yerde görünürken başka bir yerde görünmezdi. Güneş ise bazen bulutların arkasına saklanırdı.

Gökyüzü ise hangisi gelirse gelsin kabul ederdi onları. Ha maviliğiyle ha siyahlığıylaydı. Ama kabul ederdi benim gökyüzüm her birini.

İşte bu yüzden ona aşıktım. O eşsizdi.

Elimi indirip üzerime birdenbire çöken ağırlıkla birlikte gözlerimi tekrar kapattığımda, ister istemez bedenimi uykuya teslim etmiştim.

Geçen kısa aranın ardından yüzümde hissettiğim damlalarla gözlerimi araladığımda elimi yüzüme tutmuştum. Uzandığım yerden kalkıp üzerimdeki kumları temizlediğimde gözlerim hemen çantamın yanındaki çikolatalı süte kaydığında kaşlarım çatılmıştı.

Eğilip sütü almıştım. Almamla birlikte telefonumun bildirim sesi yakınlandığında montumun cebinden çıkarmış ve bildirimlere bakmıştım.

Birkaç tanesi anneme aitken, onun attığı mesaja tıklamıştım.

nightbreeze: Senin için:)
(17:39)

nightbreeze: Orada daha fazla durma, hasta olmadan eve dönmelisin
(17:57)

Bakışlarım hızla etrafta gezinirken kumsalda benden başka kimse yoktu. Derince içime çektiğim havayı geri verirken çantamı da almış ve caddeye ilerlemeye koyulmuştum.

skyshine: Teşekkür ederim Gece

Kısa süre içinde durağa geldiğimde otobüsün gelmesini bekliyordum ki bildirim sesim tekrar duyulmuştu.

nightbreeze: Seni bir kez daha bu kadar yakından izlemek tarif edilemez bir duyguydu.
(Görüldü)

࿓

26.02.2022'