Nova yanlış insanlara güvenmenin acısını çekerken, her bir yanlışta doğruya daha çok yaklaştığının farkında değildi. O bir zamanlar herkesin hor gördüğü, kargalarla konuşan tuhaf kızdı. Şimdi ise krallıklar arasındaki barışı sağlayacak ve dünyalar a...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sen ona bakma. Biraz yabanidir."
Jessica'nın sesi ile ona baktım. Colin'in yanını işaret etti ve konuşmasına devam etti
"Otur istersen"
Başımı iki yana salladım ve sağ elimle arkayı işaret ettim
"Adı ne? Adını söylemeden gitti"
Ben Jessica'dan bir cevap beklerken Colin'in aniden söze atılması ile Ron kanatlarını açtı ve gövde gösterisi yaparak bağırdı.
"Sende söylememiştin"
Sahte bir şekilde gülümsedim ve başımı sağ tarafa yatırdım.
"Nova"
Yüzümdeki gülümsemenin aksine sesim fazla soğuktu. Colin bana gözlerini kısarak bakınca istemsizce gücümü üzerinde kullanma isteği geldi.
Ondan üstün olduğumu hissediyordum ve bunu göstermek istiyordum. Başımı hızla yere eğdim. Aynı anda Colin'in kendisine tokat attığını hayal ettim ve o ses eş zamanlı olarak yankılandı.
Ron'un kahkaha sesleri odada yankılanırken alt dudağımı ısırdım ve arkamı döndüm. Ama başımı kaldırdığım an duvara yaslanmış beni izleyen o adamı görmemle gözlerimi büyüttüm.
Colin'in sinirle derin nefesler alıp verdiğini duyabiliyordum. Sol omzumun üzerinden ona göz ucuyla baktım. Sinirlenmesini umursamadan mutfak olduğunu tahmin ettiğim yere yöneldim.
"Syol-u Gyu~"
Diyerek fısıldadım ve Colin'in sakinleşmesini sağladım. Bu yaptığım kargalardan öğrendiğim bir büyü sayılır. O an hissedilen yoğun duyguyu bastırmak için kullanılır.
Mutfağa girdiğim gibi gördüğüm camın yanına gittim. Camı açtım ve Ron'a baktım. Zihnimle ona mesaj gönderdim
'Git ve diğerlerine iyi olduğumu söyle. Çevre güvenli mi ve neredeyim bilgi al'
Ron bana onaylarcasına bakıp camdan uçup gitmişti. Elinden geldiğince çabuk geleceğini biliyordum. Beni burada yalnız bırakmak istemiyordu ama bilgi toplamakta zorundaydık.
Derin bir nefes verdim ve camı kapattım. Ensemde hissettiğim nefes ile olduğum yerde kaldım. Alnını saçlarıma yaslayıp derin bir nefes çekmesi ile kaşlarımı çattım.
Ona dönmek için hareket edeceğim an kollarımdan iki elin beni tutması ile hareket edemedim. Bana dokunması ilginç bir şekilde rahatsız etmemişti, ama yine de hareket alanımı kısıtlaması boğucuydu.
"Bırak beni"
Kısık sesle söylediğim şey ile hareket etmek için çırpındım. Ama o kadar sıkı tutuyordu ki hareket edemiyordum. İki elimi havaya kaldırıp tam ellerini tutacağım sırada aniden beni bırakması ile derin bir nefes verdim. Meğerse o bana dokunmaya başladığı andan itibaren nefesimi tutuyormuşum.
