Nova yanlış insanlara güvenmenin acısını çekerken, her bir yanlışta doğruya daha çok yaklaştığının farkında değildi. O bir zamanlar herkesin hor gördüğü, kargalarla konuşan tuhaf kızdı. Şimdi ise krallıklar arasındaki barışı sağlayacak ve dünyalar a...
Nova'nın parlayan gözleri vs, medyadaki şekilde düşünebilirsiniz <3 (Çizim şahsıma aittir, kullanmak isteyen izin alırsa sevinirim)
Kitaplarımda reklam yapmak yasaktır!
Bölümleri hızlı atmaya çalıştığım için düzenleme fırsatım olmuyor, ona göre yazım yanlışlarımı bana bildirin lütfen <3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Nova?"
Jessica'nın sesinin kulağıma dolması ile bakışlarım kapıya kaydı. Kapımı tekrar tıklattı ve en sonunda araladı. Gözleri beni bulurken şaşkın bir şekilde odayı süzdü, bir sorun olup olmadığına bakıyor gibiydi
"İyi misin? Yaklaşık 5 dakikadır sana sesleniyorum"
Kafam aşağı yukarı sallanırken merakla sordum
"Sen neden geldin?"
Kısa bir an koridora baktı, sanki kimsenin olmadığından emin olmak ister gibiydi. Hızla yanıma gelirken yatağa oturdu.
"Sana söylemem gereken şeyler var Nova, bunu senden daha fazla saklayamam"
Kaşlarım merakla çatılırken bakışlarım onun bedeninde gezindi. Vücut dili kesinlikle telaşlı olduğunu gösteriyordu
"Derek herkesi emri altına almak için kurt gücünü kullanıyor, ama ben farklıyım. Beni dönüştüren kişi faklıydı bu yüzden onun alfa emirleri beni bir yere kadar kontrol edebiliyor"
Sadede gelmesini merakla beklerken, kafasını bana yaklaştırdı ve sır verirmişçesine fısıldadı
"Derek en başından beri biliyormuş, Colin ve Alfred'i göndermesi seni kandırabilmekmiş. Beni de göndermeye çalışıyor, dikkat etmelisin!"
Uyarısını yaptığı an kapıya koşarken son anda durdu. Kapının hemen yanındaydı
"Ona asla güvenme Nova. Hisleri konusunda her zaman dürüst değildi"
Jessica odadan çıkarken, her bir kelimesinde nefesi kesilmiş gibi derin bir nefes almıştı.
Derek bana yalan mı söylüyordu? Bunca zaman? Hislerinde her zaman dürüst olmamış olması, hareketlerindeki duygu geçişlerini az çok anlamamı sağlıyordu. Ama ortada çok önemli bir soru kalıyor... Neden!?
Sürekli karşıma çıkan bu sorunlar artık canımı sıkmaya başladı. Kimseye güvenemeyecek miyim? Anneme, babama, sevdiğim adama, arkadaşlarıma... Hiç birine mi?
Duyduğum uluma ile hemen ardından gelen kapı çarpma sesi beni yataktan kaldırdı. Bakışlarım cama kayarken Jesica'nın kurt formuna dönüşerek koştuğunu gördüm. Derek onu çağırmış olmalı.
Omuzlarım çökerken odamdan çıktım. Lakin tam o anda çarptığım beden ile bir adım geriledim. Derek tam karşımda duruyordu. Yüzündeki çekici gülümseme eskisi kadar beni baştan çıkarmıyor veyahut heyecanlandırmıyordu.
