Nova yanlış insanlara güvenmenin acısını çekerken, her bir yanlışta doğruya daha çok yaklaştığının farkında değildi. O bir zamanlar herkesin hor gördüğü, kargalarla konuşan tuhaf kızdı. Şimdi ise krallıklar arasındaki barışı sağlayacak ve dünyalar a...
Biliyorum biraz gecikti ama tatildeyim ve internet pek çekmiyor. Ama bölümleri atmaya devam edeceğim.
Kitaplarımda reklam yapmak yasaktır!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Derek kahve kupasını elime tutuşturdu ve yüzümü inceledi. İyi olduğumdan emin olmak istiyor gibiydi. Sorun yok dermişçesine gülümsedim ve arkama yaslandım. Ellerim arasındaki kahve kupasından bir yudum aldım ve boğazımdan aşağı akıp giden sıcak kahvenin keyfini çıkardım. Bakışlarım kısa bir süreliğine ona değmişti. Kaşları çatık bir şekilde kahveye bakıyordu. Acaba çeşitli büyüler yapabildiğimi bilse ne olur? Benden uzaklaşır mı? Yada diğerlerine mi söyler?
Bakışlarım etrafta gezindi. Jessica ile yaptığımız konuşma geldi aklıma. Onların kurt olduğunu bildiğimi ima ettiğimde çok telaşlanmıştı. İstemsizce güldüm.
"Bir şey mi oldu?"
Derek'in sesi ile ona çevirdim bakışlarımı. Durup dururken gülmem absürt kaçmıştı.
"Hiç"
Dedim yüzümdeki ufak gülümseme ile. Ona bildiğimi söylemeli miydim? Böylece yanımda daha rahat olurdu belki. Yada bildiğim için beni öldürmeye kalkabilirdi.
"Bu gün epey düşüncelisin ha"
Bakışlarımı ondan ayırdım ve evde gezdirdim. Belki de sırlarını bildiğimi bilmese iyi olur. Onu başımla onayladım ve elimdeki kupayı masaya bıraktım.
"Diğerleri ile çok yakınsın. Açıkcası onlarla kalmıyor oluşun beni şaşırttı"
Dedim ve gözlerine baktım. Derek meraklı bakışlarıma karşılık hafifçe gülümsedi
"Bazen odaklanmam gerekiyor. Böyle zamanlarda tek başıma olmak daha iyi geliyor"
Merakla kaşlarımı kaldırdım. Odaklanmak? Ne için?
"Buraya geldiğimiz sıralar bir söylenti vardı Nova"
"Ne söylentisi?"
"bir grup kızın kargalar tarafından öldürüldüğüne dair"
Bakışlarımı ondan çektim ve camdan dışarı çevirdim. Bir kaç karga sesi duyuldu dışarıdan. Bana güven vermek istercesine varlıklarını duyuruyorlardı. Korkmamam ve sakin kalmamı işaret ediyorlardı. Eğer kontrolümü kaybedersem kötü şeyler olacağını seziyorlardı. Ama korkmuyordum. Derek beni korkutmuyordu, sadece geriyordu.
Başımı aşağı yukarı salladım ve tekrar Derek'e baktım. Bir saniye dahi gözlerini benden ayırmamıştı
"Kargalar yapılan iyiliği ve kötülüğü unutmaz. O kızlar çok kötü şeyler yaptı"
Gözlerimden geçen öfkeyi ve üzüntüyü saklama gereği duymadım ve Derek'in gözleri içine baktım. O anıların gözümün önüne gelmemesi için derin bir nefes bıraktım.
