Nova yanlış insanlara güvenmenin acısını çekerken, her bir yanlışta doğruya daha çok yaklaştığının farkında değildi. O bir zamanlar herkesin hor gördüğü, kargalarla konuşan tuhaf kızdı. Şimdi ise krallıklar arasındaki barışı sağlayacak ve dünyalar a...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beni gördü... Canavar tarafımı gördü. Herkes saklamaya çalıştığım o şeyi yeni ve tek arkadaşım gördü. Olmasından korktuğum şey gerçekleşti. Başkalarına söyleyebilir, hakkımda yeni dedikodular çıkarabilir. Her şeyi yapabilir, belki beni videoya bile aldı. Belki de teyzemi o hale sokan onlardan biriydi. Yada en başından beri planları beni ifşa etmekti...
Jessica beni göreli yaklaşık yarım saat olmuştu, sadece arkasını dönerek beni bu ormanda tek bırakıp gitmişti. Aklından ne geçtiğini anlayamıyordum ama benim aklımdan yüzlerce senaryo geçiyor. En sonumda ayaklarımı hareket ettirmeyi başardım ve bir adım attım.
Titreyen ayaklarım neler olacağını sezemiyor ve bütün gücü düşünmesi için aklıma veriyordu. Ama aklımda bu görevi kalbime yönlendiriyordu ve bu beni daha çok endişelendiriyor, mantıklı tarafım öyle tedirgin ve korkuyordu ki, duygularımın beni yönetmesine izin verdim.
Ayaklarım geldiğim yöne gitti kısa bir süre sonra eve geri gelmiştim ama kapının önünde öylece durmaktan başka bir şey yapamıyordum. Olmaması gerekiyordu, beni görmemesi gerekiyordu. Kapıya yaklaşan adımlar ve Jessica'nın sesi ile nefesimi tuttum
"Üstüme gelip durmayın! Nova geldi işte"
Kapıyı açtı ve beni baştan aşağı süzdü. İfadesiz yüzünü inceledim bir süre. Gözlerindeki endişeyi saklayamıyordu, ama beden dili oldukça rahat gibiydi. Derin bir nefes verdim ve içeriye göz attım. Jessica kenara çekildi ve gülümsedi
"Tutturdular Nova nerede diye. Diyorum ormanda hava alıyor, inanmıyorlar"
Bakışlarım Jessica'da takılı kaldı. Söylememişti... Beni korumak için onlara yalan söylüyordu. İstemsizce gülümsedim ama gözlerimde dolmuştu. Derek hızla ayağa kalktı ve beni baştan aşağı süzdü
"Hey iyi misin? Bir yerin mi acıyor?"
Başımı iki yana salladım ve Jessica'ya baktım. Gerçekte arkadaşımdı sanırım. Arkadaşlar bunu yapar değil mi? Birbirlerinin sırlarını korurlar, hiç kimseye anlatmazlar. Hiç bir şey demeden mutfağa gittim ve ellerimi tezgaha dayadım. Gözümden akşam yaşlara mani olmadım ve akmalarına izin verdim.
Gerçekten arkadaşım var benim, beni koruyan ve kollayan bir arkadaş! Hep hayali ile yaşadığım şeydi bu. Derin bir nefes alıp verdim o sırada içeri giren Jess ile boynuna atladım ve sarıldım. Bana anında karşılık verirken fısıldadım
"Teşekkürler"
Jess tutuşunu biraz daha sıkılaştırdı ve kıkırdadı. Saçlarımı nazikçe okşadı ve o da benim gibi fısıldadı
"Bende teşekkürler ederim arkadaşım"
Son eklediği şey ile gözlerim tekrar doldu ve yavaşça ayrıldım ondan. Onun sırrını korumamdan bahsediyordu. Gerçekte iyi hissettiriyor, bir arkadaşının olması, birinin sırrını koruması...
Göz yaşlarımı sildim hızla ve duruşumu dikleştirdim. Jessica bir bardak su uzattı ve yüzündeki gülümsemeyi silmedi. Suyu bir şey demeden aldım ve içtim. Boğazımdan aşağı akan soğuk su ile ilk baştaki sorular tekrar doldurdu zihnimi.
"Onu tanıyorlar mı?"
Sorum üzerine derin bir nefes aldı Jessica. Dudaklarını ıslattı ve tedirgin gözlerini kapıya çevirdi. Hemen ardından gözlerimin içine baktı, o an ne yapmaya çalıştığını anladım ve zihnimi ona açtım.
'Evet, onun buraya geldiğini öğrenince bizde peşinden geldik'
Zihnim içinde yankılanan sesi ile başımı aşağı yukarı salladım. Ben dışımda herkes o canavarı biliyor gibi duruyor. Başımı aşağı yukarı salladım o sırada sesi tekrar zihnimde yankılandı
'İçeri geçelim, şüphelenecekler'
İkimiz beraber içeri geri gittik hepsi bıraktığımız gibi görünüyordu. Jessica, Colin ve Alfred'in arasına oturdu, ben ise duvara sırtımı dayadım ve kollarımı kavuşturdum.
"Seni etkilemiş olmalı"
Alfred'in sesi ile bakışlarım ona kaydı. Yüzünde acımı anladığına dair bir ifade vardı, istemsizce derin bir nefes aldım ve başımı hafifçe yukarı kaldırdım
"Evet, teyzem benim tek ailem"
Sözlerim üzerine başımı hafifçe eğdim ve Alfred'in baktım
"Bunu yapanı bulmamda yardım eder misiniz?"
Sorum sadece onların tepkilerini ölçmek içindi. Bakışlarım her birinde gezinirken Alfred kuşkulu gözleri Derek 'e baktı.
"Sen evde kalıp teyzenle ilgilen. Bir çaresini buluruz"
Alfred sanki kendisi bana yanıt vermiş gibi bakışlarını bana çevirdi. Ama cevabı Derek vermişti, bu konu onlar için önemli olsa gerek. Başımı aşağı yukarı salladım ve bakışlarımı camdan dışarı çevirdim, arada diğerlerini süzüyordum.
'Kim bu Jess?'
Jessica zihninde duyduğu ses ile şaşırsa da hemen sonra sesimi tanımış ve bana bakmıştı. Büyük ihtimalle nasıl zihnine eriştiğimİ merak ediyordu.
'Sana onu tarif edebilirim, ama fiziksel bir yardım edemem. Derek'in sözünden istesemde çıkamam'
Jessic zihnimde konuşurken bana çok odaklanıyordu, ve bu diğerlerinin dikkatini çekmişti. Derin bir nefes bıraktım
'Bana fazla odaklanıyorsun, dikkat çekiyor. Zihnime girmeye çalıştığını ama yapamadığını söylersin"
Jessica çaktırmadan çevresini süzdü ve kendisine bakan Derek'i fark etti. Hafifçe gülümsedim. Jessica'ya biraz eğitim vermem gerekiyor gibi.
———————
Diğerlerinin gitmesi ile Jessica ile baş başa kalmıştık. Derin bir nefes bıraktım ve duruşumu dikleştirdim.
"Bana onu tarif et Jess. Neyle karşılaşacağımı bilmem gerek"
Jessica derin bir nefes aldı ve duruşunu dikleştirdi.
"Genelde bir pelerin giyer, bu kendisini kamufle etmek için kullandığı bir şey. Ama yüzünü gördüğün an normal olmadığını anlayacaksın. Sana yüzünü göstermekten kaçınacaktır ama onun kötü enerjisini o yaklaştıkça hissedeceksin. "
Jess aniden durdu ve çevresine baktı. Kimsenin olmadığına kanaat getirince bana yaklaştı Ama dedikleri kafamı karıştırmaya yetmişti
"Dikkatli ol Nova. O senin hayat enerjini emebilir"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eğer hatam olduysa uyarırsanız sevinirim. Sonraki bölümde veya bir sonraki kitabımda görüşmek üzere.
