XIV. Alive

15 0 0
                                    

As the two Gods carried me away from the huge creature who swallowed blondie whole, my mind completely shut down as waves of goosebumps traveled along my fragile body

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

As the two Gods carried me away from the huge creature who swallowed blondie whole, my mind completely shut down as waves of goosebumps traveled along my fragile body. I couldn't explain what I was feeling. It's... awfully disturbing. 

My legs gave up, feeling like a noodle, I just let them take me wherever they want.

Blondie is dead.

He's freaking dead.

"Human snap out of it! " Hermes kept screaming in my ear but I was not listening. 

Sapilitang pinatingin niya ako sa kanyang mukha, tulala ang aking ekspresyon at ang tanging nakikita ko lamang ay ang bibig niyang gumagalaw ngunit hindi ko naririnig ang salitang lumalabas. 

"Use your legs, we have to keep running! "

Dionysus on the other hand is still enduring the pain in his chest, blueish liquid gushing out of it. He looks pale and tired, somehow trying his best to protect the rest of us.

"B-but what about . . . " hindi ko magawang kompletuhin ang sasabihin. Umiling-iling ako at sinubukang palakasin ang sarili. 

Hindi ako pwedeng mamatay. 

Hindi maaari.

Rest in peace blondie, hindi ko man alam kung saan ka mapupunta sa kabilang buhay, sana somewhere peaceful. 

It's sad to think that your body will turn into an ugly feces getting shit out of the serpent's asshole. At least magiging fertilizer ka. May silbi pa rin kahit patay na.

Nilingon ko sandali ang halimaw upang tignan kung anong ginagawa nito. 

Akala ko'y susundan kami. 

To my surprise, nanatili lamang ito sa dating posisyon. 

Ngunit ang umagaw sa aking atensyon ay ang unti-unting paglubo ng tiyan ng halimaw. Kasama ng paglubo ang isang liwanag. Nagsimula ito sa maliit na pabilog hangga't sa lumalaki, ganun din ang liwanag nito.

"Guys look! " turo ko sa serpent.

Sabay silang lumingon. Hindi nagulat ang dalawa sa nasaksihan. Mukhang ako lang ata ang gulat dito. 

"W-what's going to happen? Bakit siya umiilaw? Bubuga ba siya ng apoy? " kinakabahan 'kong tanong ngunit walang ni isa sa kanila ang sumagot.

Paatras at mabagal ang paglakad namin kasabay ng unti-unting paglubo ng umiilaw na tiyan ng serpent. The creature looks confuse, at the same time, wriggling in pain. 

Lumulubo ang tiyan ng halimaw. Lumaki ng tuluyan ang liwanag to the point na sobrang sakit na nito sa mata. Nakakabulag. Parang pakiramdam ko sinasalubong ako ng kalangitan.

Hinigit nina Dionysus ang kamay ko at pinatago sa likuran nilang dalawa.

Suddenly, rinig na rinig sa buong deserto ang nakakabinging pagsabog ng katawan ng halimaw. Kasabay nito nagsitalsikan sa iba't-ibang lugar ang lamang-loob at sariwang dugo. Some blood stains my fluffy slippers. Meron pa ngang napunta sa tuktok ng aking ulo. Ugh, kadiri!

In the Arms of ApolloWhere stories live. Discover now