Something about her smile (The Lucy universe) (Dutch)

Deel 24

Eer dat ze weer wakker werden was het half twee 's middags.

Sirius had al drie keer op de deur geklopt en James was er wakker van geworden, maar hij wilde Lucy niet wakker maken en viel daarna ook zelf weer in slaap.

Lucy werd rond half twee wakker door het felle licht wat langs James' gordijnen scheen. Ze gaapte en rolde voorzichtig om hem niet wakker te maken van James' borstkas af waarna ze haar krukken pakte en naar James' horloge keek op zijn nachtkastje.

Half twee.

Jemig ze had wel erg lang geslapen.

Ze liep voorzichtig en zacht James' kamer uit en liep naar haar kamer waar ze haarzelf omkleedde en naar beneden liep.

Of nou ja dat wilde ze, alleen wist ze niet hoe en viel ze bij het proberen bijna van de trap af. Ze liet een hoge gil van schok uit en James schoot rechtop in zijn bed van het geluid.

Hij keek verbaasd rond zich waar Lucy was maar ze was nergens te bekennen. Hij liep de kamer uit en vond Lucy aan de rand van de trap staand. Haar krukken lagen half beneden en een hand greep zich vast aan de deling terwijl de andere haar stabiel tegen de muur hield.

"Lucy wat ben je in hemelsnaam aan het doen?" Vroeg hij terwijl hij richting haar liep en haar vanaf achteren optilde en omdraaide. "Ik wilde naar beneden lopen zonder jou wakker te maken." Zei ze waarna James zuchtte en Lucy naar de vloer keek.

"Lucy, waarom heb je me niet gewoon wakker gemaakt?" Vroeg hij terwijl hij voorzichtig haar kin omhoogtilde met zijn hand. "O-omdat ik bang was dat je boos zou worden..." mompelde ze terwijl ze haar hoofd wegdraaide en de blos probeerde te verbergen.

"Boos zou worden? Lucy waarom zou ik boos worden?" Zei hij terwijl hij zijn hand voorzichtig naar haar wang bewoog maar hem verbaasd naar beneden liet zakken toen Lucy een beetje geschrokken naar haar keek en voorzichtig haar hoofd wegtrok.

"Lucy..." Mompelde hij terwijl hij voorzichtig een stapje achteruit liep en Lucy hem kort aankeek.

"Sorry. Ik, eh..." mompelde ze terwijl ze naar de trap keek en kort naar James keek die haar vragend en een beetje geschrokken aankeek. "Wie heeft je ooit geslagen Luce?" Vroeg hij waarop Lucy hem verbaasd aankeek en had blik weer naar de vloer richtte.

"Lucius. Toen we kleiner waren voor de grap. Mijn vader geloofd altijd dat ik in slaap op mijn bed viel terwijl ik aan het lezen was en dat ik dan mijn hoofd tegen mijn nachtkastje stootte waarna hij volledig blauw was." Mompelde ze terwijl ze slikte en James zuchtte.

Als hij hem ooit zag was Lucius dood.

"Lucy je weet toch dat ik je nooit maar dan ook echt nooit pijn zou doen? Of nou ja niet expres dan." Zei hij waarop Lucy knikte en James zacht glimlachte.

"Wil je naar beneden?" Vroeg hij waarop Lucy nogmaals knikte. "Je mag ook heus wel praten hoor Luce." Zei hij waarna Lucy zacht glimlachte.

"Weet ik." Mompelde ze terwijl hij haar voorzichtig optilde en met Lucy in zijn armen naar beneden liep.

Hij was alleen vergeten dat haar krukken nog op de trap lagen en struikelde erover waarna ze beide naar beneden vielen.

James draaide zich zodanig om zodat hij op zijn rug zou vallen en Lucy bovenop hem zodat ze het minste pijn zou krijgen.

Sirius en Regulus liepen geschrokken de hal binnen en James kreunde van de pijn waarna Lucy verbaasd opkeek en hem een bezorgde blik toewierp.

"Het gaat prima hoor." Mompelde hij voordat Lucy iets kon zeggen en Lucy rolde van hem af terwijl ze met moeite rechtop ging zitten naast hem.

"Doet het echt geen pijn? Het moet haast wel pijn doen toch?" Vroeg ze kijkend naar Sirius die zijn schouders ophaalde en kort naar Regulus keek.

Lucy probeerde hem voorzichtig rechtop te trekken maar de enige kracht die ze had was verdwenen en Lucy gaf na een paar centimeter op.

"Een beetje hulp graag." Zei ze terwijl Regulus erheen liep en James omhoog hielp. "Zie je wel Lucy. Het gaat prima." Zei hij waarop Lucy weer zuchtte en James opstond.

Hij trok een pijnlijk gezicht maar negeerde het en tilde Lucy weer op.

"Zeg ik kan Lucy ook wel dragen hoor James. Je maakte net een redelijk harde knal." Zei Sirius die Lucy overpakte van James die een beetje beledigd naar Sirius keek. "Ik zei toch dat het prima ging? Ik heb geen hulp nodig Sirius." Zei hij waarna hi klucht weer terugpakte en Regulus hem tegenhield van weer vallen.

Lucy zuchtte diep en James liep samen met haar de keuken binnen waarna hij haar op het keukenblad neerzette.

"Wat wil je eten Luce?" Vroeg hij waarna Lucy glimlachte en "toast met jam" antwoordde. James glimlachte zacht en pakte twee borden waarna hij de broodrooster aanzette en de boterhammen erin deed.

Met een pling vielen de boterhammen eruit en pakte James ze op waarna hij er jam opdeed en een bord aan Lucy gaf.

"James? Wil je je ouders begraven?" Vroeg Lucy terwijl James haar verbaasd aanstaarde en zijn schouders ophaalde. "Ik weet het niet. Ze hebben het geloof ik nooit echt gezegd." Zei hij terwijl hij zijn blik naar de vloer richtte.

"Herinner je ze wel?" Vroeg James waarna Lucy diep nadacht maar toch haar hoofd schudde. "Oh." Mompelde hij zacht waarna Lucy zwak glimlachte.

"Je kookte graag met mijn moeder. Jullie maakten altijd de lekkerste dingen samen en mijn moeder zag je altijd als haar eigen kind." Zei James waarna het even stil was omdat hij een hapje toast nam.

"Wacht ik kan koken?" Vroeg ze waarna James zacht grinnikte en knikte. "Ja. Heel goed zelfs. Misschien wel beter als mij. Een keer moesten we samen spaghetti maken omdat mijn ouders weg waren en toen hebben we de spaghetti over laten koken en de saus aangebrand." Zei hij terwijl Lucy glimlachte.

Dat wist ze nog.

"James! Je moest op de saus letten!"

"Ach. het komt vast wel goed."

~

"James! De spaghetti!"

Ze renden achter elkaar de keuken in en keken toe hoe het water van de spaghetti pan overspoelde met water en hoe de tomatenprut die eerst een saus was over de randen van de pan morste.

"Oke... We eten geen spaghetti."

Lucy grinnikte waarna James haar vragend aankeek en Lucy hem aankeek, een glimlach op haar gezicht. "Ik herinner het me weer. Niet je moeder, het spaghetti fiasco." Zei ze waarna James zacht glimlachte en wegkeek.

"Denk je dat ik me ooit alles weer herinner?" Vroeg ze waarop James haar verbaasd aankeek. "Eh nou ja ik hoop het."

Ook al is het al een wonder dat je dit alles herinnerd.

"Jongens! Ik heb een idee." Zei Sirius die de keuken binnenliep en op de tafel ging zitten. "Daar zijn stoelen voor Sirius." Zei James terwijl Lucy hem verbaasd aankeek.

"Daar zijn stoelen voor James."

"Nou en, dus wat nou als we gewoon een object vinden wat al Lucy's herinneringen in een keer triggered?" Zei hij terwijl Lucy knikte en kort naar James keek. "Dan hoeven we niet alles apart te vertellen en gaat het een stuk sneller. Plus dan hebben we de grootste kans dat we niets bijzonders missen." Zei hij waarop James knikte en Lucy glimlachte.

"Maar wat?" Vroeg James waarna Lucy kort naar hem keek en Regulus door de deur kwam lopen.

"Ik heb wel een idee."

~~~
A/N: Hallo :)

Hoe gaat het met jullie vandaag?

Nou met mij goed voor de verandering haha.

Vraag: wie van de marauders streven jullie naar om te zijn? Je mag er maar eentje kiezen.

Ik denk voor mij Sirius lol.

Ik weet niet of dat goed is maarja.

Dat was het weer.

Tot vanavond!

Groetjes Caya! 1299 woorden