PART 6(Zawgyi)

111 5 0

by Pinky102934

by Pinky102934

ကြၽန္

...6....

သူမရဲ႕စကားေၾကာင့္ မ်က္လုံးျပဴးသြားရသူက ေရာင္ျခည္

အလ်င္စလိုပဲ ညီမေလးကို ေက်ာေနာက္သို႔ပို႔လိုက္ကာ...

လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆန့္တန္းလို႔ ကာကြယ္ေပးရန္ အသင့္အေနအထားျဖင့္...

"ေရွ႕ကဖယ္စမ္း...ဒီေကာင္မကို အပိုးက်ိဳးေအာင္ သင္ေပးရမယ္"

ႏြားနို႔ေတြနဲ႕ေပပြေနတဲ့ သူမ ဟာ ေဒါသတႀကီး ဤသို႔ဆိုလာခဲ့တယ္။

"သူက ကေလးပဲရွိေသးတာ..အေကာင္းအဆိုးမခြဲျခားတတ္ေသးပါဘူး..ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္"

"ဟုတ္ပါတယ္ မမႏြေရယ္....ကေလးမေလးက အလြန္ဆုံးရွိမွ ငါးႏွစ္ ေျခာက္ႏွစ္ ဝန္းက်င္ေလာက္ပါပဲ
သူ မသိလို႔ ဒီလိုလုပ္မိတာပါ..ခြင့္လြတ္ေပးလိုက္ပါေနာ္..."

ကိုဖိုးခ်မ္းရဲ႕ ထစ္ထစ္ေငါ့ေငါ့ထြက္လာတဲ့ ထိုစကားကို ၾကားအၿပီးမွာေတာ့

ေဒၚႏြေရိပ္လႊာတစ္ေယာက္ ဟက္ကနဲ ခနဲ႕ရယ္ ရယ္လိုက္ကာ...

ယုဟူဆီမွ တစ္ရႉးေတာင္းလိုက္ၿပီး ႏြားနို႔ေတြကို ဖြဖြ ဖယ္သုတ္လ်က္..

တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ႕ တစ္စုံတစ္ခု ေစခိုင္းလိုက္သည္ထင္...

ယုဟူတစ္ေယာက္ အခန္းထဲမွ ေသာ့ေသာ့ေလးေျပးထြက္သြားေလရဲ႕....

"ဟုတ္တာေပါ့....ဒီအ႐ြယ္ေလးက လုပ္သင့္တဲ့ကိစၥ မလုပ္သင့္တဲ့ကိစၥလို႔ ဘယ္ခြဲျခားတတ္မွာလဲ"

ေျပာၿပီး ေရာင္ျခည္တို႔ေမာင္ႏွမ ေရွ႕ရွိ လင္ဗန္းထဲမွ က်န္ရွိေနေသးေသာ ပလာတာအနည္းငယ္ကို

လက္ဖ်ားလက္နားနဲ႕ ေကာက္ကိုင္ကာ အနီးရွိ အမွိုက္ပုံးထဲသို႔ ပက္ကနဲ လြင့္ပစ္လိုက္သည့္ သူမ....

"အဟင္း..ေတာင္းလဲေတာင္းပန္ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ေက်ေအးေပးလိုက္သင့္တယ္လို႔ ထင္တယ္ေပါ့ ဟုတ္လား ဖိုးခ်မ္း"

ၿပဳံးေရာင္သမ္းကာ ေျပာေနတဲ့ ေဒၚႏြေရိပ္လႊာပုံစံဟာ အေပၚယံၾကည့္ရင္ေတာ့ သေဘာေကာင္းတဲ့အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ေပါ့...