ကြၽန္
...48...
သူေျပာေတာ့ ဝတ္စုံျပည့္ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ ကိုကြၽဲႀကီးက ႏႈတ္ခမ္းလႈပ္႐ုံၿပဳံးျပတယ္။
"Bossခိုင္းထားတဲ့အလုပ္ေလးရွိလို႔ပါဗ်ာ့"
"ကိုကြၽဲႀကီးက အေဖနဲ႕အတူအလုပ္ျပန္လုပ္ေနၿပီလား"
"ဟင္း... 'ေမ်ာက္ေနရာ မရ'ျဖစ္တယ္ပဲဆိုမလား ဒီလိုပဲ ရနိုင္သမွ်ေနရာက ဝင္ေငြရွာရတာေပါ့"
ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ၿငိမ့္ရင္း
"ဒါနဲ႕ အလုပ္ကဒီအိမ္မွာလား"
မခ်င့္မရဲနဲ႕ ထိုသို႔ ေမးလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ
"ဟုတ္ပါတယ္ မေမွာင္ခင္အိမ္ျပန္ရဦးမွာမို႔ ကြၽန္ေတာ္ အထဲဝင္လို႔ရမလား"
"ခဏေနပါဦး အေဖက ဘာအလုပ္လုပ္တာလဲ ငါ့လဲဘာမွအသိမေပးဘူး"
"အာ..အဲ့တာက... အခ်ိန္မတန္ေသးလို႔ မေျပာျပတာျဖစ္မွာပါ ကြၽန္ေတာ္ ဝင္ၿပီေနာ္"
အေဖ ထက္ျမက္တာသိေပမယ့္ လုပ္ငန္းႀကီးတစ္ခုကို ဒီေလာက္ျမန္ျမန္အေကာင္အထည္ေဖာ္နိုင္လိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ မထင္ထားမိ....
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေဖ့လုပ္ငန္းက ဦးဝင့္ထည္နဲ႕တစ္ခုခုပတ္သက္ေနတာေတာ့ အေသအခ်ာပင္..... . . . . . . .
"ဘာ... ျပန္အမ္းေငြလာေပးတာ ဟုတ္လား"
ဧည့္ခန္းဆီမွေအာ္သံေၾကာင့္ တစ္မိသားစုလုံး ထမင္းဆက္မစားနိုင္ေတာ့ပဲ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ဦးဝင့္ထည္ႏွင့္ သူစိမ္းအမ်ိဳးသားထံ လွမ္းၾကည့္လိုက္ၾကသည္။
"အလုပ္မွာ ျပႆနာေလးနည္းနည္းျဖစ္သြားလို႔ပါ စိတ္မရွိပါနဲ႕ခင္ဗ်ာ့"
"ဒီလိုေျပာတိုင္း ငါကေၾကေအးေပးစရာလား မင္းတို႔သူ႒ေးကို ခုပဲဖုန္းဆက္မယ္"
ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္း ဖုန္းကိုမာန္ပါပါထုတ္ကာ တစ္ေနရာသို႔ဆက္သြယ္လိုက္ၿပီး ေဒါသတႀကီး နားတြင္ကပ္လိုက္သူ ဦးဝင့္ထည္
"ဦးသာကိ ျပန္အမ္းေငြကိစၥ ခင္ဗ်ားဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ"
"ကြၽန္ေတာ့္ဘက္မွာ အထည္ေစ်းထိုးက်သြားလို႔ shareေတြေလွ်ာ့လိုက္ရတာပါ
ေလ်ာ္ေၾကးအေနနဲ႕ မူရင္းရွယ္ယာထက္ ႏွစ္ဆပိုထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ့ တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ
ကြၽန္ေတာ္လဲ ဘယ္လိုမွ မတတ္သာလို႔ပါ"