ဦး❤️ COMPLETE

အပိုင်း ၃၁

ခြောက်ကပ်‌နေတဲ့အာခေါင်ကြောင့်မော်ကွန်းမြတ်နိုးလာရသည်။ ညလယ်လောက်မည်ထင်သည်.. ဦးကသူ့အားလက်တစ်ဖက်တင်ဖက်ထားကာ အိပ်မောကျနေသည်။

ရေသောက်ချင်နေတာကြောင့် ဦးလက်လေးအား အသာမကာ ဘေးသို့ချပြီး ဦးမနိုးစေရန်ခပ်တိုးတိုး
ကုတင်ပေါ်မှာဆင်းရသည်။ကုတင်နှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်ရှိ စတီခုံပေါ်၌ ရေဘူးနှင့်ဖန်ခွက်ရှိနေသည်။

အလျင်အမြန်တစ်ကျိုက်ကျိုက်မော့သောက်ကာပြန်အိပ်ရန်ပြင်တော့အအိပ်ဆက်တဲ့ဦးကနိုးလာတော့သည်။

"ကလေး ဘာဖြစ်လို့လဲ"

"ရေသောက်တာ ပြန်အိပ်ရအောင်"

ခေါင်းကမူးနောက်နောက်ဖြစ်နေသေးတာမို့ အိပ်ချင်၍နေသည်။

"အဲ့တာဆိုလဲလာ "

အလိုက်တသိဖွင့်ဟထာစတဲ့ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲကျွန်‌တော်၀င်လှဲချကာတင်းနေအောင်ဖက်ထားမိသည်။ညအိပ်၀တ်စုံကအမွှေးဆီနံ့ကိုနှာခေါင်းကပ်ရှူရှိုက်ကာAirconခန်းထဲမှာပင်လူကပူလာသည်။

"အိပ်ချင်တယ်ဆို အိပ်လေ ခေါင်းပွတ်ပေးမယ်"

ဆံနွယ်များကြားလက်ထိုးမွှကာမျက်လုံးမှတ်ပြီးခပ်တင်းတင်းစေ့ထားသောဦးနှုတ်ခမ်းတစ်စုံကကော့ညွတ်နေသယောင်..

ငေးမောနေရတဲ့အရာကလှပလွန်းတော့အရဲစွန့်ပြီးသိမ်းပိုက်ကြည့်ချင်သည်။ကံကောင်းရင်အပိုင်ရမယ်မလား..

ဦးမျက်နှာနှင့်တစ်တန်းတည်းဖြစ်အောင်အပေါ်ဘက်သို့ရွှေ့ကာ ထိုနှုတ်ခမ်းသားတို့အား အပိုင်သိမ်းလိုက်သည်။

အပေါ်ယံထိကပ်မှုနောက်သာယာနေကြပြီးရှေ့ဆက်ရန်နှုတ်ခမ်းသားတို့အားနက်နက်နဲနဲထိကပ်စေသည်။
စိုစွတ်မှုကြောင့် နားရှက်စရာအသံများမှာလဲ ပြည့်နှက်နေလိမ့်မည်။

"အင့် သား မောတယ်"

ဘယ်လိုဘယ်ချိန်အပေါ်ကအုပ်မိုးပြီးဖြစ်နေသလဲမသိရတဲ့ဦးရင်ဘတ်ကျယ်ကျယ်အားအသာတွန်းကာဟန့်ရသည်။

"ဦးကိုကလေးကဆွပေး‌နေတာဘဲ"

စလိုက်တာကိုယ်ပင်မဲ့ ကိုယ်ကဘဲရပ်ဖို့တောင်းဆိုးရသည်။ နှုတ်ခမ်းတွေနာနေပြီးမောလှပြီဖြစ်သည်။