"Sevda Karan?"
"E..Evet benim.."
Adam elindeki kimliği bana uzattı.
"Düşürdünüz daha demin ama fark etmediniz."
"Aah..Şey teşekkür ederim. Sağolun."
Kimliğimi alarak çantama koydum.
Kafamı kaldırıp etrafıma baktım adam yoktu,nereye gitmişti hemen?
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Vaveyla."Dedim çaresizce
"O kızdan uzak dur,canı acıyacak belki ama ben tesadüf üzerine bu benzerliği inanmıyorum, ve o kızda bize er geç gerçekleri anlatacak."
Salonda ki emiri almış sol kollara baktım.Hepsinin gözünde ve aklında bu emri yerine getirecek eninlik vardı. Derin bir nefes alıp ses çıkmayan salonda seslice nefesimi verdim.Bakışlarım yerdeyken dudaklarımdan çıkan kelimelere ilk Aslan cevap verdi.
"Emir ne peki?"
"İşkence."
Güldüm.
"Ne?"
"Duydun işte Deste."
"Ne demek işkence kafayı mı yediniz siz!?E yuh size!Biz ne zamandır masum insana,özelliklerde bir kadına işkence kararı alıyoruz!?"
"Noluyor burda,bu ses gürültü ne!"
Rıhtımda giren ayak seslerinin ardından abimin gür sesi yayıldı koca izbe duvarlara.
"Abi,Aslan bir şeyler saçmadı se-"
Sert ifadesiyle kelimelerimi bitirmemi beklemeden kesti.
"Benim emirleri ne zaman saçma oldu?Kendine gel."
"Abi.."
Bakışlarını benden çekerek köşede siyah koltukta oturan sol koluna döndü.
"Babayani naptın o işi ?"
"Hallettim,haklısın.Bana getirdiğin şey bir tesadüf olamaz.Bire bir aynı.Şahinin elindeki ile tıpa tıp aynı.Bu kadar benzerlik olmaz."
"Tahmin ettiğim gibi.Kız ne zaman ayrılıyor bu mahalleden?"
