"Sevda Karan?"
"E..Evet benim.."
Adam elindeki kimliği bana uzattı.
"Düşürdünüz daha demin ama fark etmediniz."
"Aah..Şey teşekkür ederim. Sağolun."
Kimliğimi alarak çantama koydum.
Kafamı kaldırıp etrafıma baktım adam yoktu,nereye gitmişti hemen?
...
Helal olsun size işte benim istediğim bu beeeğ! Yorumlarınız beni yazma konusunda şevklendiriyor Sınır hızlı dolsun bende hızlı bölümleri yazarak yayınlayım.
3 bin yorum sınırı
Seviyorum sizi Keyifli okumalar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
#Unutulacak Dünler #Gazapizm
Annemden bir ara telefonumu tekrar mı isteseydim ki. Kalp ameliyatı olduğum için radyasyon yaydığı için kesinlikle bana ve onlara yasakmış. Ne saçma şeydi! Onlarında elinde telefon görmemiştim. Bu yüzden ısrar da edemiyordum. Düşündükçe kendimi avutma fikirleri buluyordum gelen gelirdi, gelmek isteseydi. Kafamı tam uyanık gibi hissedememin sebebi verdikleri ilaçlar yüzünden olduğunu söylemişti doktor Bey. Yarın daha zinde olarak ayağa kalkmayı hedefliyordum.
İlaçların etkisiyle koca bir haftayı yarı baygın yarı bilincim açık şekilde geçti ve hala Demir'den ne bir haber nede bir iz vardı. Garip gibi bizimkiler de bu durumu sorgulamıyor. Ne bana bir şey soruyorlardı nede onu? İçimdeki kuruntular buradan Bağdat'a yol olur. Bazı konular konuşulmaz ama hislerimizle anlardık. Yada ben yata yata kuruntularım ve hislerim bir birine girmiş kördüğüm olmuştu. Annem, babam, abim üstüme titreyerek bir bebekmişim gibi ilgileniyorlardı benimle. Onların garip bakışmaları, konuşmaları, mimikleri beynimde bir şeyleri anlayacak gibi olsam da bu saçmaydı kabullenmek istemiyordu içimdeki benlik.
Günler boş boş geçiyor, doktorlar ve hemşireler sürekli kontrole gelip gittiler. Hemşiremin ismin Elif'ti Türk olduğunu öğrendiğim an bizimle nasıl Türkçe konuştuğu sorusu da yanıt bulmuştu. Diğer hemşireler ve doktorlar yabancı konuşuyordu. Onlarla bir iki konuşmamız geçmişti. Bu durum yabancı dili bilmek ve okuduğum bölümün faydası diye biliriz. Abimin şakaları annem ve babamın sevgisiyle iyileşmem güzel gidiyordu.
Ama aklımda ki tek güzel gitmeyen şey Demir ve diğerlerine ne olduğuydu.
"Hadi Bey gel beraber bir çay alalım gelelim. Yunus namazını kılıp kardeşinin yanına gelir."
Annemle babam kafeteryaya gitmesi ile yataktan yavaşça çıktım. Kollarımdaki borular ile dikkatli hareket ettim. Giysi dolabına bakarak eşyaları karıştırdım. Telefonumu bulsam iyi olacaktı. Gözüm kapıda elime değen soğuk metalle gülümsedim. Telefonu elime alıp hemen açmaya çalıştım. Bu sevincim yok uzun sürmemişti kapanmış telefonum ile somurtarak şarj aleti aramaya başladığım an abim odaya girdi. Önce bana sonra elimdeki telefona baktı.
"Ne yapıyorsun sen Sincap?" Kapıyı kapatarak yanıma geldi. Elindeki seccadesini masaya bıraktı. Telefonumu arkama saklayarak salak ayağına yatmaya çalıştım. Ne kadar başarılı olurdum bilmiyorum en azından çabaladım.
"Ne ben mi? Hiç. Hiç bir şey abi." Yanıma geldi. Kaşlarını havaya kaldırdı kafasını salladı. Üstüme doğru eğildi eliyle arkamda sakladığım telefonumu eline aldı.
