• 9. Bölüm •

68.5K 3.9K 3.5K
                                    

Aslında bölüme direkt textingle başlayıp diğer bölümü orada kesecektim. Ama bir kaç kişinin diğer bölümün sonundan sonra devamını beklediğini gördüm ve bunu yaparsam hiç hoşlanmayacaklarını o yüzden buyrun devamı😽

Güncelleme notu: Bu bölümü yazarken neden bilmiyorum ama Kemal'in yaşını gidip 24 yapmışım (24 ne aw) ilerki bölümlerde düzeltmiştim ama hangi bölüm hatırlamıyorum o yüzden bu bölüme bi not bırakıyorum. Kemal 27 yaşında.

🐿

Neredeyse karnında uyuya kalacağım kadar zaman geçmişti bu pozisyonda duralı. Cebinden yankılanan sesle o mayışmışlıktan çıkıp gözlerimi açtım.

Sol elini saçlarımın üstünden çekip telefonunu cebinden çıkarmıştı.

"Aleyküm selam. Buyur abi"

Kısa bir sessizliğin ardından tekrar konuşmuştu.

"Yanımda abi yanımda"

Babamla konuştuğunu anladığımda evden ne halde çıktığım yeni geldi aklıma. Endişelenmişlerdi muhtemelen, telefonumuda yanıma almamıştım çünkü.

Annemle babamın yaşadığım durumu çok sorgulayacaklarını sanmıyorum. Her zaman her duyguyu çok hissederek yaşadığımı, ne kadar deli dolu olsamda aynı zamanda çok hassas ve duygusal olduğumu en iyi onlar biliyordu.

"Tamam abi merak etme ben getiricem şimdi eve." Dedikten sonra selam verip telefonu kapatmıştı.

Ben de yavaşça ve istemeye istemeye kollarımı ondan ayırıp gözlerimi ovaladım.

"Hadi kalk bakalım Küçük, evdekileri baya bi endişelendirmişsin. Akılları çıkmış"

Ben de akıl mı bıraktın orospuçocuğu

Salıncaktan kalktığımda yüzüne baktım tekrardan.

Oyy yaratana kurban seni...

Tam olarak göğüs hizasına geliyordum bu sebeple kafamı kaldırmadan yüzünü görebilmem pek muhtemel değildi.

"Ne dedi babam ki?"

Umarım yalanımı ortaya çıkaracak bir şey değildir çünkü.

"Fazla bi şey demedi yanımda olduğunu öğrenince." O da beni görüş açısına alabilmek için kafasını eğerek konuşuyordu.

"İzin almadan da sarıldım sana ama üzgünüm."

Bok üzgünüm. Yalan söylüyorum. Bir daha olsa bir daha yaparım.

"Ziyanı yok."

Dudaklarında tekrardan şu alaycı gülümsemesi belirdi.

"Sen her sana sarılmayanla kavga edip kaçıyor musun böyle Küçük?"

Mahalleye geldiğimden beri, bu 3 haftalık süreçte onu sadece uzaktan izleyen ben için bu şekilde onunla konuşmak, gözlerinin içine bakarak hemde çok ayrı bir şeydi benim için.

Kalbim normal hızından çok daha farklı atıyordu, çok aptallaşıyordum mesela. O mesajlardaki kişi bendim ama gözlerinin içine bakınca o Aşkın'dan eser kalmıyordu.

Cesur Velet (bxb)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin