The Girl Under His Red Sheets [The Rozovsky Heirs 2]

CHAPTER 14

Chapter Fourteen

Every Second Of It

We continued mingling with the people at the party. Nakilala ko ang mga sinasabi ni Dad maging ang kanilang mga anak at sa buong durasyon no'n ay nasa tabi ko si Soraia.

I almost thanked heaven and earth for having her as my date tonight. Bukod sa masarap at ilang ulit na palitan namin ng halik, totoong siya ang sumalba sa akin sa buong gabi.

I did not stop myself from adoring her while she spit lies about us to everyone. Ang lahat naman ay parang gagong walang nagawa kung hindi ang purihin kaming dalawa lalo na ako.

"So, are we hearing wedding bells soon?" tanong ni Weber Wechsler, the German whom my father was telling me about.

I felt Soraia's hand gripped my hand tighter. I gave the man a smirk, but it was Soraia who answered for us.

"We'll see about that, Mr. Wechsler. We're still in college, but if he proposes to me tonight, I'd definitely say yes."

Nagtangis ang bagang ko sa walang prenong pagpapanggap ni Soraia. Gustohin ko mang pigilan siya sa mga kasinungalingan pero hindi ko na rin nagawa lalo na't tuwang-tuwa ang lalaki at ang anak naman nito ay bahagyang nawalan na ng amor sa akin.

"You're officially off the leash!" Soraia said as we settle back to our table.

Kinuha ko ang aking vape at walang pakialam na hinithit at ibinuga iyon hanggang sa matabunan ng usok ang mukha niya sa harapan ko. She continued flapping her hands to remove the smoke, but it took her a minute to successfully cleared it.

"Ang lakas mo talagang manigarilyo. Alam mo bang may nicotine pa rin 'yan?"

Sarkastiko akong natawa. "Do you think I'm scared of some nicotine bullshit? Anong akala mo sa 'kin, takot mamatay dahil diyan?"

"You should be scared. Totoong maraming namamatay sa paninigarilyo."

"Mas maraming namamatay sa hirap. Naisip mo na ba 'yon? You're on the verge of losing everything, right?"

Naitikom niya ang bibig dahil sa sinabi ko. Napayuko siya't aligaga na kinuha ang red wine na nasa kanyang harapan.

Nagpatuloy ako sa paghipat. Inilinga ko ang mga mata sa paligid. My men was on full alert. Tiyak naman akong walang mangyayaring masama ngayong gabi pero mabuti na rin ang alerto sila.

Ilang minuto akong natahimik at nagpatuloy sa ginagawa pero nang mapansing kong tuluyan nang nanahimik ang babae ay ibinalik ko ang atensiyon sa kanya.

I realized that she accompanied me here without asking anything in return. She really saved my ass tonight without her fully knowing my business.

Katunayan, nang makausap ko nang masinsinan ang pinuno ng dalawang malaking negosyante kanina ay hindi napag-usapan ang tungkol sa pag-iisa ng aming mga negosyo.

The Germans and Russians were always hopeful about tying up with our family's business through me. Matagal na panahon na silang nag-uunahan na makuha ang loob ng ama ko para sa merge ng dalawang malalakas na pamilya, but they respected Soraia tonight. I bet they saw something in her too that convinced them that she was really the one I chose for my future.

"What do you want from me, Soraia?" tanong ko matapos ang ilang minuto pa niyang pananahimik at pag-iwas sa mga mata ko.

Imbes na magsalita kaagad ay napayuko siya, tila ba kumukuha ulit ng lakas ng loob para sa hihinging pabor sa akin kaya hindi ko na pinahirapan.

"When do you want me to meet your father?"

My question put a lot of hope in her eyes. Halos manubig ang mga iyon sa tuwa.