The Girl Under His Red Sheets [The Rozovsky Heirs 2]

CHAPTER 25

Chapter Twenty—Five

Mess

I knew everything that I did was worth it when I saw happiness in her eyes. Unang beses iyong sumilay ngayong gabi habang nasa daan kami't palayo sa lahat. Minutes later, she called her brother to tell the news. Hindi ko nakita ang lalaki sa party at sa usapan nila ay nalaman ko ang dahilan.

"I'm sorry I didn't come, Raia. Sorry kung hindi ako ang naglayo sa 'yo sa sitwasyong 'yan. I'm sorry wala akong kapangyarihang gawin 'yon sa ngayon, I'm sorry."

"It's okay, Kuya... It's okay. It's over."

"What's next? Anong plano mo?"

Awtomatiko siyang napabaling sa akin. Nagpatuloy lang ako sa pagmamaneho habang pinakikinggan ang telepono niyang naka-loud speaker.

"I don't know... I'll think about it, Kuya."

"Alright. Call me if you need anything and tell Thelonious my gratitude for saving you."

Hindi ako nakakibo doon. It feels good being a hero, but when the thought of 'what's next' hit me, parang gusto ko biglang mapapreno.

Raia ended the call. Gaya ko ay tumahimik rin ito, siguro ay naisip rin kung ano ang bumabagabag sa akin.

"W-where are we going Thelonious?" may pag-aalinlangang tanong niyang hindi ko kaagad nasagot.

Putang ina, saan ko nga ba dapat dalhin ang babaeng 'to? Now I'm fucked up.

"Hey..."

I cleared my throat before glancing at her. "You can stay at the penthouse."

"And then what?"

Fuck...

"I'll buy you clothes and everything you need for school on Monday."

"And?"

Tumalim ang titig ko sa kanya. Para akong sinampal sa pagsilay ng takot sa kanyang mga mata.

Sure, it was a good save but until when? Ano nga bang dapat kong gawin para maging sapat ang ginawa ko? What the fuck should I do next? What the hell did I get myself into?

"I don't know. What do you need?"

My question made her lips closed. Ilang segundo ang lumipas ay nakagat na niya ang kanyang mga labi.

"This is a mistake, Thelonious... Oh my God, this is a mistake."

"Raia–"

"Stop the car."

"What?!"

"Just stop the car!" Biglang natataranta niyang hiyaw!

"We're in the middle of the skyway for fuck's sake!"

"Stop the car! Please! I can't breathe! Please stop!" she screamed hysterically!

Kahit na bawal at delikado ay wala akong nagawa kung hindi ang ihinto ang sasakyan sa gilid ng skyway para lang pagbigyan siya. Bago ko pa mabuksan ang bibig ay nakalabas na ito ng kotse ko!

"Soraia! What the hell you think you're doing?!" malakas kong sigaw nang magsimula siyang lumayo sa akin at hindi natakot na baka mahagip ng mga sasakyang humaharurot!

I continued calling her name but it seems like she didn't hear me. Mabilis ang mga sunod na naging paghakbang ko para lang maabutan siya. Nagtangis ang aking bagang nang isigaw ko na ang buong pangalan niya pero hindi niya pa rin ako nagawang pakinggan!

"Soraia ano ba!" sigaw ko sabay hawak sa kanyang kamay at hila palapit sa akin.

I felt a punch on my throat when I saw tears streaming down her face again.