စူးရှတဲ့အလင်းရောင်က ပြတင်းပေါက်လိုက်ကာစကိုဖြတ်ပီး မျက်နှာပေါ်ကျရောက်လာသောကြောင့် မျက်လုံးဖွင့်
ဖွင့်ချင်းမှာပဲ ဒေါသကထွက်လာခဲ့တယ်
ငါအိပ်နေတာဘသူက လိုက်ကာလာဖွင့်တာလဲဆိုတဲ့အတွေးနဲ့အတူ အော်သံကပါတဆက်ထဲထွက်လာခဲ့တယ်
Win - တောက်....ငါ့အခန်းလိုက်ကာ
ဘသူလာဖွင့်တာလဲ
မျက်လုံးကိုလက်နဲ့ကာရင်း အော်နေတဲ့လူသားကို bright ခပ်ပြုံးပြုံးကြည့်ကာ
Bright - ငါပဲ...ပီးတော့မင်းအခန်းမဟုတ်ဘူး မျက်လုံးလဲဖွင့်ကြည့်အုံး
အဲ့တော့မှ ဖြေးဖြေးချင်းမျက်လုံးဖွင့်ပီး ကြည့်လာတယ်
Win - ဘာဖစ်လဲကွာ ငါအိပ်အုံးမယ် လိုက်ကာပြန်ပိတ်စမ်း
ထလာမယ်မပြောတဲ့အပြင် သူပြန်အိပ်ဖို့ပါ လိုက်ကာပြန်ပိတ်ခိုင်းတဲ့လူသား
Bright - ၁၁ခွဲနေပီကွ တခုခုတော့စားအုံးမှပေါ့
Win - မဆာသေးဘူး အိပ်အုံးမှာ
Bright - မစားလို့မရဘူး ထတော့
ခေါင်းထိလုံအောင်ခြုံထားတဲ့စောင်ကို ဆွဲယူရင်း အိပ်နေတဲ့လူသားကိုအတင်းခေါ်နိုးရပြန်တယ်
Win - bright ဖယ်စမ်းကွာ ငါခေါင်းအသေကိုက်နေတာနော်
Bright - သေအောင်သောက်တာကို နည်းတောင်နည်းသေး
Win - မင်းတားရမှာလေ အဲ့ပြသနာ ငါအိပ်ယာနိုးမှရှင်းမယ်
ပြောပီး စောင်ကိုပြန်ဆွဲခြုံကာ တဖက်ပြန်လှည့်ပီးအိပ်နေတဲ့လူသား
Bright - မအိပ်နဲ့တော့လို့ အဲ့တာမှပိုခေါင်းကိုက်မှာ ဒီမှာပျားရည်ဖျော်လာတယ် ခေါင်းကိုက်ပျောက်အောင်ထသောက်လိုက်
Win - .......
သူကသာပြောနေပေမဲ့ တဖက်လူကတော့အသံထွက်မလာ ကျောခိုင်းပီးသာငြိမ်သက်နေဆဲ
Bright - win....ထအုံးလို့
လွတ်နေတဲ့ကုတင်ဘေးဝင်ထိုင်ကာ အိပ်နေတဲ့လူရဲ့ပုခုံးကိုကိုင်ပီး အသာနှိုးလိုက်တယ်
Bright - win...ထလို့ win.....
Win - အာ...ဘာလဲကွာ
ခဏခဏလှုပ်နှိုးနေလို့ထင်ပါ့ စောင်ခြုံထားရာမှ သူ့ဘက်လှည့်ကြည့်လာတယ်
