ONE NIGHT STAND WITH MY BOSS

Chapter 26

𝑪𝒉𝒂𝒑𝒕𝒆𝒓 26

𝑳𝒆𝒙𝒖𝒔 𝑺𝒂𝒓𝒔𝒊𝒍𝒎𝒂𝒛 𝑷𝑶𝑽

Nagising ako ng maaga at ng lumabas ako sa kwarto ko nakita ko ang mga maid na busy sa pag tratrabaho, as usual.

Pumunta ako sa kusina para uminom ng tubig ng buksan ko ang ref agad kong kinuha ang pitsel na may lamang tubig at kumuha din ako ng baso at nilagyan ko iyon ng tubig at ininom.

"Gising kana pala." Rinig kong sabi ni manang, lumingon ako rito at nag salita ng maubos ko ang tubig. "Oo, Si Hazel  gising naba?" Tanong ko at ibinalik ang pitsel sa loob ng ref.

"Hindi pa ata eh, hindi ko pa siya nakita lumabas sa kwarto niya." Sabi nito at nag hands ng makakain.

"Baka napagod yun, Gabi na umuwi yon eh." Sabi ko. "Gigisingin koba?" Tanong ni manang. I shake my head and leave the kitchen.

Pumunta ako sa labas at tinawag ang aso kong si King, agad na man itong lumapit sakin at naglaro kami. Mga ilang minuto akong naglaro kay King at walang oras  na hindi ako sumusulyap sa bintana ni Hazel.

Ilang oras na ha bat hindi pa siya lumalabas ng kwarto niya? Ganun ba yun ka pagod? Tanong ko sa aking sarili.

Iniwan ko ang aso ko sa labas at pumasok ako sa loob ng bahay at nag tungo sa kwarto ng Hazel at agad akong kumatok.

"Hazel, Tulog kapaba?" Tanong ko at kumatok.

Walang sumagot.

Kumatok ulit ako at tinawag ang pangalan niya. "Hazel?" Sabi ko pero walang sumagot.

Hindi maganda ang pakiramdam ko, hindi naman siguro diba?

"Manang!" Sigaw ko mula sa taas. "Bakit?" Tanong niya ng makarating siya sa harap ng kwarto ni Hazel.

"Kunin mo yung susi, bilis." Medyo galit kong sabi. "O-oo." Sabi ni manang at kumaripas ito ng takbo papunta sa baba.

Ilang minuto pa ang lumipas at nakuha na nga ni manang ang key sa roon ni Hazel, agad niya iton ibinigay sakin at nag mamadali along buksan ang pinto.

Habang binuksan ko ang pinto ay paulit ulit kong hinihiling na sana hindi tama ang hinila ko na sana guniguni kolang iyo.

Ng buksan kona ang pinto ay biglang gumuhit ang mundo ko, wala dun si Hazel  sa kwarto, yung kama ay maayos, agad akong tumakbo sa banyo at iniisip ko na baka naliligo lang siya. Pero ng  hinawakan ko ang doorknob at bukas iyon kaya agad ko iyong binuksan at walang tao dun...

Para akong baliw na sa ginagawa ko, Binuksan ko ang cabinet at wala duon ang mga damit niya...

Wala...

Parang badurog ang puso ko pero nilakasan ko parin ang loob ko at iniisip ang imposible...

"Hindi... Hindi naman yun aalis ng hindi nag papaaalam." Pilit kong pinapakalma ang sarili ko at pilit kong pinipigilan ang luha na tumulo sa pisngi ko.

"Uuwi siya sa probinsya nila, babalik yun..."sabi ko .

Babalik yun...

"L-Lexus..." Mahinang tawag sakin ni manang. Pero hindi ko siya nilingon.

"Lexus, may letter dito sa lamesa." Agad akong tumingin sa derection kong saan ang lamesa at nag madali akong pumunta roon.

Agad ko iyong kinuha at binuksan at binasa.

"Dear manang,

Aalis na po ako, uuwi na ako sa probinsya namin, pasensiya na po kong hindi ako makakapag paalam ng maayos, ayoko kasi kayong gisingin.
Salamat po sa lahat ng ginawa nyo po sakin. Salamat sa pagiging ina ko in a short time,sorry din po kong sulat lang ang iniwan ko, maaga po akong umalis, mamimiss kopo yung mga luto niyo at yung mga panahon na masaya tayong nag uusap, salamat po sa lahat lahat namang.