" សិស្សច្បង.... " Tae និយាយក្រោយឃើញJk
ចូលមកហើយសម្លឹងមកគេ
" ពួកឯងទៅនិយាយគ្នាអោយច្បាស់ទៅ ចាំមកទី
នេះម្ដងទៀត " Mr.Leang ថាហើយគាត់ក៏
ដើរចេញទៅបាត់
" Jung.....!! " Tae មិនទាន់បាននិយាយផង
Jkដើរចេញទៅបាត់ មិនសូម្បីនិយាយ
___Room___
" សិស្សច្បងនិយាយគ្នាសិន " Tae មកដល់បន្ទប់
ភ្លាមក៏រត់មកស្ទាក់ផ្លូវJk កែវភ្នែកពីរគូ ក៏សម្លឹង
មើលគ្នា
" ខ្ញុំដឹងថាបងមិនព្រមទេ តែដើម្បីជួយបង ខ្ញុំសុខចិត្តកាត់អាយុខ្លួនឯង បងកកុំ
បារម្ភអី3ឆ្នាំវាមិនច្រើនទេ ហើយខ្ញុំក៏មិនស្ដាយ
ដែល " Tae ញញឹមស្រាល បញ្ជាក់ថាគេ
និយាយការពិត តែបេះដូងគេបែរជាលោតញាប់
នេះគេខ្លាចបាត់បង់Jk ដល់ថ្នាក់នឹងឬ
" តែយើងស្ដាយ 3ឆ្នាំគិតថាតិចណាស់ មនុស្ស
គ្រប់គ្នាតែងគិតថាចង់បានអាយុវែង តែឯងដើម្បី
ជួយយើងក៏សុខចិត្តចឹងឬ " Jk ប្រើសម្ដីធ្ងន់ទៅ
មនុស្សចំពោះមុខ បើគេដឹងថារឿងបែបនេះកើត
ឡើងនោះ គេនឹងមិនពឹងTaeនោះទេ
" ចុះសិស្សច្បង? មិនចង់រស់ឡើងវិញទេ មិនចង់
ធ្វើជាមនុស្សទេ ហឹក... មិនដែលគិតថាចង់
រស់នៅពិតប្រាកដជាមួយខ្ញុំទេ ហឹក...ហឹក...! បងមានដឹងថាខ្ញុំខ្លាចបាត់បង់បងប៉ុណ្ណាទេ "
Tae ស្រែកទាំងទឹកភ្នែកទៅ និយាយអោយ
អ្នកខាងនោះយល់ ថាពេលនេះគេមាន
អារម្មណ៍បែបណា
" សុំទោស..!! " Jk អោនមុខបន្តិច ពេលនេះ
គេលែងមានពាក្យនិយាយហើយ គេយល់ហើយ
ថាTae ខ្វល់ពីគេប៉ុណ្ណា គេយល់ហើយថាមនុស្ស
ម្នាក់នេះ ជាមនុស្សដែលគេស្រលាញ់បំផុត
" អោយខ្ញុំជួយបងទៅ " Tae និយាយអង្វរករJk
" ហឹម..!! ចាំទីនេះហើយបងចេញទៅក្រៅបន្តិច " Jk
ដកដង្ហើមធំមុននឹងរលាយព្រលឹងទៅបាត់
..............
" សម្រេចចិត្តរួចហើយមែនទេ " Mr.Leang ឈរ
បែរខ្នង គាត់ដឹងដោយញាណ ថាJkនៅទីនេះ
" ខ្ញុំដឹងថាលោកមានវិធីផ្សេងក្រៅពីនេះ " Jk
" គ្មានទេ ~~ " Mr.Leang ងាកមកនិយាយជា
មួយJk
"...... " Jk
" វិធីនេះគឺល្អបំផុតហើយ តើឯងនៅអាចគិត
ទៀតទេពេលរបស់ឯងមិនសល់ដល់1ខែទេ....
កំហឹងនៅក្នុងខ្លួនឯងកាន់តែខ្លាំង
វាអាចលេបត្របាក់យកពេលវេលារបស់ឯង
កាន់តែលឿន បើឯងមិនចេះទប់ស្កាត់ទេ
ចំណែករឿងTae គេជាក្មួយប្រុសរបស់ខ្ញុំ
ខ្ញុំក៏បារម្ភដែរតែវាសនាគេកំណត់ដើម្បីជួយ
ឯង មិចនឹងអាចប្រកែកនោះ " Mr.Leang
