ပန်းနတ်ဘုရားငယ်နဲ့ဧကရာဇ်(ဘာသာပြန်)

အပိုင်း ၁၂

ရှစ်ရက်​မြောက်​နေ့မှာ ဧကရာဇ်က ယွဲ့​လောင်ရဲ့တံခါး​ရှေ့ကို​​ရောက်လာတယ်။

ဒါကယွဲ့​​လောင် ဧကရာဇ်ကိုနှစ် နှစ်​ထောင်အတွင်းပထမဆုံးအကြိမ်​တွေ့ဆုံခြင်းပဲ။ဒါက နည်းနည်း​တော့ရှက်ဖို့​ကောင်းတယ်"အရှင် ဘယ်သူ့ကို​တွေ့ချင်လို့လဲ?"

  "လုကျန်းယွမ်ဘယ်မှာလဲ?""???"လူအိုကြီးရဲ့ပါးစပ်က မယုံကြည်နိုင်ဘဲ အကျယ်ကြီးဟသွားတယ်။

လုကျန်းယွမ်အတွက် ​မ​နေ့ညက အိပ်​ရေးပျက်တဲ့ညပဲ။သူအခန်းအပြင်ကအသံကိုကြားတဲ့အခါ တစ်ယိမ်းတစ်ယိုင်နဲ့ထွက်လာတယ်။သူစဥ်းစား​နေတဲ့သူက ခန်းမထဲမှာတစ်ညလုံးရပ်​နေတာကို​တွေ့ခဲ့တယ်။

ဘိုင်ရှီ လုကျန်းယွမ်ရဲ့မျက်လုံး​အောက်မှာအမည်း​ရောင်စက်ဝိုင်း​တွေကိုမြင်တဲ့အခါ"​ကောင်း​ကောင်းအိပ်မ​ပျော်ဘူးလား?"

"ခင်များဘာလို့အရမ်း​နောက်ကျမှလာတာလဲ?"
လုကျန်းယွမ်​မေးလိုက်တယ် ဘိုင်ရှီဆီလမ်း​လျှောက်သွားကာ ဘိုင်ရှီရဲ့ခါးကိုဖတ်ထားပြီး သူ့​ခေါင်းကို
ဘိုင်ရှီရဲ့ရင်ဘက်ပေါ်မှီလိုက်တယ်။

"မ​နေ့က ကျွန်​တော်အရမ်းစိုးရိမ်​နေတာ ခင်များမလာမှာစိုးတာ​ကြောင့် အိပ်လို့​တောင်မ​ပျော်ဘူး"

လုကျန်းယွမ်သန်း​ဝေလိုက်ပြီး လူအိုကြီးကိုညွှန်ပြလိုက်တယ်"ဒါက ကျွန်​တော့်ရဲ့​မွေးစားအ​ဖေ"

ဘိုင်ရှီ ယွဲ​လောင့်ကိုအနည်းငယ်ကြည့်လိုက်ပြီး ​ပြောလိုက်တယ်"​မွေးစားအ​ဖေ ဟယ်လို"

 လူအိုကြီးရဲ့​မေး​စေ့က ​မြေကြီးနဲ့တိုက်မိပြီး ပြန်မထနိုင်​တော့ဘူး။သူ​သေသွားပြီ​တောင် ထင်လိုက်တယ်။ဧကရာဇ်က တစ်ကယ်ပဲ ငါ့ကို​မွေးစားအ​ဖေလို့​ခေါ်လိုက်တယ်!!!

လူအိုကြီး​မေ့လဲချင်သွားတယ်။

ဘိုင်ရှီသူ့အကျ်ီ လက်ကို​ဝေ့ယမ်းလိုက်တဲ့အခါ ရတနာ​သေတ္တာနှစ်လုံးကထွက်ပေါ် လာတယ်"ဒါက ​မွေးစားအ​ဖေသိမ်းဖို့အတွက် ကျွန်​တော်ပြင်ဆင်ထားတဲ့ ခန်းဝင်လက်​ဆောင်ပါ" 

လူအိုကြီး:.......

သူတစ်ကယ်ကြီး မူးလဲသွား​တော့သည်။
 
******
Thank for reading💜

(Zawgyi)

ရွစ္ရက္​ေျမာက္​ေန႔မွာ ဧကရာဇ္က ယြဲ႕​ေလာင္ရဲ႕တံခါး​ေရွ႕ကို​​ေရာက္လာတယ္။

ဒါကယြဲ႕​​ေလာင္ ဧကရာဇ္ကိုႏွစ္ ႏွစ္​ေထာင္အတြင္းပထမဆုံးအႀကိမ္​ေတြ႕ဆုံျခင္းပဲ။ဒါက နည္းနည္း​ေတာ့ရွက္ဖို႔​ေကာင္းတယ္"အရွင္ ဘယ္သူ႔ကို​ေတြ႕ခ်င္လို႔လဲ?"

  "လုက်န္းယြမ္ဘယ္မွာလဲ?""???"လူအိုႀကီးရဲ႕ပါးစပ္က မယုံၾကည္ႏိုင္ဘဲ အက်ယ္ႀကီးဟသြားတယ္။

လုက်န္းယြမ္အတြက္ ​မ​ေန႔ညက အိပ္​ေရးပ်က္တဲ့ညပဲ။သူအခန္းအျပင္ကအသံကိုၾကားတဲ့အခါ တစ္ယိမ္းတစ္ယိုင္နဲ႔ထြက္လာတယ္။သူစဥ္းစား​ေနတဲ့သူက ခန္းမထဲမွာတစ္ညလုံးရပ္​ေနတာကို​ေတြ႕ခဲ့တယ္။

ဘိုင္ရွီ လုက်န္းယြမ္ရဲ႕မ်က္လုံး​ေအာက္မွာအမည္း​ေရာင္စက္ဝိုင္း​ေတြကိုျမင္တဲ့အခါ"​ေကာင္း​ေကာင္းအိပ္မ​ေပ်ာ္ဘူးလား?"

"ခင္မ်ားဘာလို႔အရမ္း​ေနာက္က်မွလာတာလဲ?"
လုက်န္းယြမ္​ေမးလိုက္တယ္ ဘိုင္ရွီဆီလမ္း​ေလွ်ာက္သြားကာ ဘိုင္ရွီရဲ႕ခါးကိုဖတ္ထားၿပီး သူ႔​ေခါင္းကို
ဘိုင္ရွီရဲ႕ရင္ဘက္ေပၚမွီလိုက္တယ္။

"မ​ေန႔က ကြၽန္​ေတာ္အရမ္းစိုးရိမ္​ေနတာ ခင္မ်ားမလာမွာစိုးတာ​ေၾကာင့္ အိပ္လို႔​ေတာင္မ​ေပ်ာ္ဘူး"

လုက်န္းယြမ္သန္း​ေဝလိုက္ၿပီး လူအိုႀကီးကိုၫႊန္ျပလိုက္တယ္"ဒါက ကြၽန္​ေတာ့္ရဲ႕​ေမြးစားအ​ေဖ"

ဘိုင္ရွီ ယြဲ​ေလာင့္ကိုအနည္းငယ္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ​ေျပာလိုက္တယ္"​ေမြးစားအ​ေဖ ဟယ္လို"

 လူအိုႀကီးရဲ႕​ေမး​ေစ့က ​ေျမႀကီးနဲ႔တိုက္မိၿပီး ျပန္မထႏိုင္​ေတာ့ဘူး။သူ​ေသသြားၿပီ​ေတာင္ ထင္လိုက္တယ္။ဧကရာဇ္က တစ္ကယ္ပဲ ငါ့ကို​ေမြးစားအ​ေဖလို႔​ေခၚလိုက္တယ္!!!

လူအိုႀကီး​ေမ့လဲခ်င္သြားတယ္။

ဘိုင္ရွီသူ႔အက်္ီ လက္ကို​ေဝ့ယမ္းလိုက္တဲ့အခါ ရတနာ​ေသတၱာႏွစ္လုံးကထြက္ေပၚ လာတယ္"ဒါက ​ေမြးစားအ​ေဖသိမ္းဖို႔အတြက္ ကြၽန္​ေတာ္ျပင္ဆင္ထားတဲ့ ခန္းဝင္လက္​ေဆာင္ပါ" 

လူအိုႀကီး:.......

သူတစ္ကယ္ႀကီး မူးလဲသြား​ေတာ့သည္။
 
********
Thank for reading💜