He's My Husband

CHAPTER ONE

Tricia's POV

             "Anongs ginuguwa mu Vester? Shot pa!"

Mukha na akong sira sa kakasalita ng mali maling letra galing sa bibig ko.

"Shon, madami ka ng nainum. Wag mokong sisisihin bukas kapag sumakit ng matindi yang ulo mo ha"

Sagot niya pabalik.

My body and mouth was really drunk. But as you can see ( i mean, read), my mind was still stable.

"Bukas? Wala ng bukas, Vester. I wanted to die now and never wake up"

Pa sway sway pa ang kamay ko habang itinataas ang isang bote ng beer. Nakaka limang bote na ako, and this is the first time.

I wanted to stop, but the pain don't allow me.

It fuckin hurts.

"Aish, tumigil ka ngang babae ka. Hindi na nakakatuwa"

Vester was my boy bestfriend since high school. He's the only one who accepts my real personality, background, and lackfulls.

"Vester, hindi mo alam kung gaano kasakit yung nararamdaman ko ngayon.."

I finished a bottle of beer then get another. But Vester immediately snatched it.

"Lima... Limang milyon lang yung halaga ko sa kanila, sa pamilya ko, sa mundo. Limang milyon lang!"

Tumawa ako ng malakas pero kasabay din niyon ang pagpatak ng mga luha kong muli.

"Vester, ginawa ko naman ang lahat ah. I worked hard. I study hard. 10× from the normal. Pero kulang pa?!"

Napahigpit ang hawak ko sa bote at napayuko nalang. Hinayaan ko muna ang mga luhang tumulo para mawala ang nakabara sa lalamunan ko.

Parang nahihimasmasan na din ako.

Naramdaman kong dumapo sa likod ko ang mainit niyang palad.

"Shon.."

Hindi ko mapigilang mapahagulhol nang marinig ang naaawa niyang boses. I hugged him tightly.

"V-vester, it hurts me a lot. Bininta nila ako sa isang taong ni hindi ko nga kilala sa halagang limang milyon. Ganun naba ako kacheap?!"

Patuloy lang ang hagulhol ko sa gitna ng mga salitang iyon.

A headache attacks me, which is normal for me when crying.

" I indeed want to help my family. But not in this way. Nasaktan ako ng sobra, Vester. Nasaktan ako. Buong kompyansa ko sa sarili, lahat ng tiwala ko sa kakayahan at kaalaman, nawala lahat iyon. Ipinamukha nila sa akin na isa lang akong babae na kaya nilang ipamigay sa kung sino sino. A mother maker! "

He stay silent for awhile while keep on confronting me in the back.

" Shon, please don't say that. You're so important "

" but whom?! "

"me"

I stopped for awhile then parted the hug.
"Yeah, i know. You're my bestfriend"

I saw him breathe deep. Bumuka ang labi niya pero walang lumabas na salita. Pinunasan ko ang mga luhang nahulog galing saking mga mata.