He's My Husband

CHAPTER TEN

Tricia's POV

            I was about to exit the gate of our house when my phone suddenly rang. Kailangan ko pa tuloy paghintayin yung taxi driver.

Bakit ako nag ta-taxi? Well, dahil ba naman sa magaling kong asawa na hindi man lang ako hinintay papuntang trabaho dahil excited atang makita ang kanyang bagong investor kaya nalimutan na ako.

Speaking of,

"Hello, pangit?"

Natawa ako ng palihim sa nasabi ko.

"Asan kana? Paalis kana ba?"

"Oo, tumawag ka lang"

Kailan pa nagkaroon ng paki tong Ken na toh sakin?

"Good, we have projects to do lat—"

"SHON!"

Agad akong napalingon sa gilid at likuran nang marinig ang pangalan. Alam kong hindi sa telepono iyon nanggaling.

The sounds was too real.

Gumuhit ng malaking ngiti ang labi nang makita ko ang taong gustong gusto ko ng makita dati pa.

"Vester!!"
Excited kong tawag rin.

Doon ko lamang napatay ang tawag ni Ken at nagmamadaling lumapit sa kanya.

"WAAAHHHH!"
I immediately hug and punch him to express my happiness.

"Namiss kita, Ves!"

Hindi ako makapaniwala.

Halos isang buwan na simula nung nakita ko siya. Accckkk yung bestfriend koooo.

"Bakit ka andito? Anong ginagawa mo dito?"
Sunod sunod kong tanong.

"I can't believe this. Dito ba ang bahay niyo?"
He asked, pointing our house.

"Yeah"
Sagot ko naman.

"Kakalipat ko lang dito kahapon. Hindi ko naman alam na dito kita mahahanap at magiging magkapit bahay pa tayo"

Napapalakpak ako sa sinabi niya.

"Omg!"

Kapit bahay ko na siya? Omooo, thanks God. Hindi na ako mabobored sa bahay, kasi may pwede na akong dalawin sa tabi tabi.

"Kamusta kana?"
He asked.

"I'm good"

"Trinatrato ka bang mabuti ni Suson?"

"Si Ken? Oo— shit, oo nga pala si Ken. Bye na muna Vester, i have something on. Byeee"

Kumaripas ako ng takbo papasok ng taxi at dumiretso sa office.

Shit, late na ako. Huhuhu. Lagot ako sa boss ko. Nagsusungit pa naman yun kapag pagod.

"S-sorry late"
Hinihingal kong wika nang makapasok ako sa office niya which is parang office ko na rin kasi palaging doon ako nakatambay.

Inabot ko muna ang hininga ko bago tuluyang pinagmasdang mabuti ang kabuoan ng office

Nagulat ako nang makita siya sa upuan niya kasama ang pinakamatalim na ata niyang tingin sa akin.

Nakakatakot.

"L-lah, ano na naman?"

Dahan dahan akong umupo sa upuan na nasa harap niya at huminga ng malalim.

"Where did you go?"

Diretsong tanong nito.

"W-wala,dito.."
Sagot ko naman.

Bakit ba kasi ganun yung itsura niya. Nakakautal tuloy. Haist.

"Don't lie to me. Narinig ko kayo."

Napa 'ha?' ako sa sinabi niya. Anong ibig niyang sabihin? Is he spouting nonsense again?

"Nakipag kita kaba kay Vester?"

Nawala ang takot sa mukha ko at napatampal nalang ng sariling noo.

"No, i—"

"Wag ka ng magsinungaling."

Napabuga ako sa hangin at sumandal sa upuan. This guy is the most stubborn person I've ever knew, really..

"Patapusin mo muna ako pwede?"
Tanong ko sabay irap.

Hindi naman siya sumagot kaya muli akong nagsalita.

"Bago ako makabyahe papunta dito, Vester and i bumped into each other. Hindi ko akalaing lumipat pala siya parehong villa natin. At, kapitbahay pa natin siya"

Medj sumigla pa boses ko dun sa huling part ng sinabi ko.

"Are you telling the truth?"

"Do you think i'm telling a lie?"
I snapped

Nakita ko pa siyang umirap at nag sigh. Problema nito?

"Galit kaba dahil late ako o dahil sa nagkita kami ni Vester?"

Itinungkod ko pa ang kamay ko para harapin siya lalo.

Nakita ko ang simpleng pag iwas ng tingin niya at kunwari'y nag tipa sa keyboard niya.

"I'm busy, you should go back to work too"

Napangiti ako ng malawak at nagtatalon talong lumapit sa desk ko.

"Ayaw pang aminin.."

I whispered.

He look at me and glared.

Bumelat lang ako sa kanya at hindi mapigilang mapabungisngis.

This is wrong...

Kinikilig na ata ako..

(Vote, Comment, Share. Mwuah!)